Başbakan’ı dinlerken, dönmekten ben dahi şaşırıp yönümü kaybederim kimi zaman:
“Neredeyim?..”
“Burası neresi?..”
“Demin bağıran bir bey vardı, o bey hani?..” dediğime göre...

Ki evdekiler yetişirler:
“Kendine gel...”
“Bak biziz...”
“Portmantoya da ‘Beyefendi saygılar...’ deyip durma...”

Çok dönmekten...

Başbakan’ın dönüşleri YouTube’da eğlence oldu çocuklara... Tayyip Erdoğan ile Recep Erdoğan’ın dönüşlerine bakarsınız:
http://www.youtube.com/watch?v=IJt3pGaa7V0

Dönme hızı yüksek...
Teknolojide buna “yüksek devir” diyorlar...
Nerede, ne zaman, nasıl duracağının belli olmaması ise... Demek ki o hızla insan istese de duramıyor...

Liderini izleyen bakanları, milletvekilleri, yardımcıları da benim gibi dönmenin etkisi ile yön kaybına uğruyorlar doğal olarak...
Tam peşinden gidip “Sayın Başbakanımızın dediği gibi” derken...
O dönüyor...
Onlar sanıyorlar ki hâlâ orada...
Sonra ara ki bulasın?..
Diyelim ki Başbakan “Terör örgütü ile görüştüğümüzü ispatlamayan şerefsizdir” deyince, Bülent Arınç da “Biz terör örgütü ile pazarlık yapacak namussuz ve şerefsizlerden değiliz” dedi ya...
Gel de dön şimdi...

“Türklük” dönüşü mesela...
Ya da “milliyetçilik” meselesi...
Nasıl olduysa bu kavramlar bir anda Başbakan’ın başının üstünden, ayaklarının taa altına geçiverdi...
Bu dikey dönüştür...
Milletin dili ile:
Ters taklak...

Belki söyledikten sonra düşünüyordur...
Belki görüş sahibi olduktan sonra bilgi sahibi oluyordur...
Ya da belki bildikten sonra öğreniyordur...
Bilemeyiz...

Dönmeden bir dursa, soran çıkar ya...
Duramıyor...