Bu da büyük savaşçı...
Savaşacak ama...
Savaşamıyor...

Kendini Atatürk’ün yerine koymak istediği için, her zaman bir “büyük zaferi” olsun istedi...
Uyku tutmadı...
İçi içini yedi...
“Peki, benim büyük zaferim olmayacak mı?” dedi...

İsrail’e savaş açtı...
Bir mavi boyalı gemiye sivilleri bindirip gönderdi... Gemiyi Hayfa’dan yedekte çeke çeke getirip İskenderun’a bıraktılar...
Abdurrahman Dilipak kahraman oldu da bu yine olamadı...

Libya bombalanırken “Orada ne işiniz var?” dedi ya, baktı el bombalıyor...
Bomba uçaklarını gönderdi...
Geç kaldı...

Bu kez Suriye’yi gözüne kestirdi...
Müttefiki kim?...
İsrail...

Savaş hazırlıkları başladı...
Bu “Bize bomba atacaklar ama” diye Amerikalılara, İngilizlere gitti...
“Size niye atsınlar?” dediler...
Bu “Bomba atılacak kafayı ben bilmez miyim?” diye fısıldadı...
Sonunda, büyük zafer peşinde olan adamın başına bomba düşmesin diye Patriotlar Hollanda ve Almanya’dan geldi...
Bu sefer patlatmayı bilmiyor...
Alman ve Hollandalı askerler de geldiler gerekirse patlatsınlar diye, Malatya’ya yerleştiler “Milli Savunma” kapsamında...

Bu noktadayız an itibarıyla...

Kısacası herkese harp ilan etti...
Dedik ya; hallettiği tek ordu oldu...
Kendi ordusu...

Dün 30 Ağustos Zafer Bayramı kutlandı...
Buruk, hüzünlü ve acı...
Ordunun yarısı hapiste...
Kadınları, çocukları hapishanelere gidip ağlayarak boyunlarına sarıldılar yiğitlerin...
Yerlerine getirilen komutanlar Çankaya’ya çıkıp tesettüre selam çaktılar...

Benim canım “Zafer Bayramı kutlu olsun” yazısı yazmak istemedi...

Bugün 30 Ağustos’tan bir gün sonrası...
Vatanı satan Vahdettin’in tahta çıktığı gündür...
Yüzde 51’e kutlu olsun...