İktidardasınız. Hem de 20 senedir. Her şeyini biliyorsunuz kulübün. Her şeyini! Pek çok şeyi siz yarattınız. Tribünlerin çoğunluğu sizsiz bir Fenerbahçe hatırlamıyor. Evet, iyi günleriniz oldu. Hem de çok. Tabii, kötü günleriniz de. 3 Temmuz en çok size vurdu, doğru. Ama çirkin günleriniz de az değildi be başkan. Tek adamlığın tüm sorumsuzluğunu az göstermediniz. Ve geldiniz bugüne. Geçmişe güvenip oy istediniz. Tankınızla, topunuzla yüklendiniz bu seçime. Siz seçilmeyeceksiniz de kim seçilecek, değil mi? Ama olmuyor işte. Sporun/hayatın en güzel yanı bu! Gerçekler gizlenmiyor. Geçmiş değil gelecek kazandırıyor. Ve sizin kurduğunuz geleceğe artık çoğunluk inanmıyor. Aziz Bey, hayır, sizden daha nüfuzlu, daha zengin, daha güçlü, arkası daha sağlam olduğu için kazanmadı Ali Koç. Geleceği, hem de tüm renkleriyle gösterdiği için, samimiyetle bunu düzeltmek için çabalayacağına inandırdığı için kazandı. Proje olduğundan değil, vicdanı olduğundan. Ha, bir de ‘tamam’ deme zamanı geldiği için...
Basketbolun gerçeklerinden biridir. Sıcak eli bulmaya çalışırsınız. Art arda basket bulan oyuncu özgüven kazanır. Her attığı girmeye başlar. İktidarken seçime giren Dursun Özbek devrildi. Tarihin gördüğü en güçlü kulüp başkanı olan Aziz Yıldırım da, tüm gücünü, imkanlarını kullanmasına rağmen kaybetti. Bir seri yakalanıyor galiba. Önümüzde bir seçim daha var. Asıl orada üçlüğü salladık mı, bayrakları asarız.