Dediler ki maç yaz! “Bu zamanda Cumhuriyet okuru olup da kim izler ki maçı” deme. Sen işini iyi yap. Ne diyordu o söz: “Memleketini en çok seven işini en iyi yapandır.” İşte bu ahlaka itikat nedeniyle yazılıyor bu yazı. Mesleğe olan saygıdan. Yoksa tiyatro yazmayı tercih ederdim. Absürd tiyatro. Hatta ‘vodvil’.
Sahada da benzer bir durum var gariptir. Fenerbahçe’nin hâl ve gidişi gerçekten bir vodvili andırıyor. Hani Haldun Dormen’in üstadı olduğu, rastlantıların bitmek bilmediği, hiciv içeren, toplumsal güldürüler var ya, ondan. Tam her şey bitti derken bir seri geliyor, buraya kadar denilen noktada takım dirilişe geçiyor, bir kapıdan aşık çıkıyor, öbür kapıdan eş giriyor, teknik direktörler devir daim temposunda değişiyor, siz de yürek çarpıntısıyla olan biteni izliyorsunuz.
Dün akşam da bunun devam filmini izledik. Önce, sezon başının o sakar, güçsüz takımı gitmiş, üç maç üst üste kazanmış, istim üzerinde, ritmi yerinde bir Fenerbahçe var artık dedik. ‘Akılla oynayan, geride sağlam duran bir yapıdalar’ tespitini yaptık. Sonra gene bir sakarlık, gereksiz bir penaltı falan... Bir anda işler zora girdi. Ama gelgit devam etti, o penaltı da kaçtı. Yetmedi, ikinci yarı da macera doluydu. Durağan oyun, harika bir gol derken olaylar gelişti. Genç kaleci Fatih’in hatası tam da vodvili tamamlayan şey oldu.
Akhisar ligin en vasat takımlarından. Nasıl kazanacaklarına dair bir gidiş yolları yok. Amentüleri mücadele. Ama işte bu seviyede akıl da, kurgu da gerekiyor artık. Türkiye’de bile bu böyle. O yüzden neredeyse hiç imkân yaratamadılar. Art arda dördüncü resmi maçını kazanmış oldu böylece Sarı-Lacivertliler. Süper mi oynadılar? Pek sayılmaz. Fakat zeki ve çeviktiler ve bu yetti. Milli maç arası sonrası en büyük derbiye çıkacaklar. Bakalım bu dizimizde yeni gelişmeler ne olacak?