Kara saplanan ezeli rakibinin maç eksiğiyle geride kalması sayesinde bunu bir psikolojik baskıya çevirmenin peşindeydi Fenerbahçe. Az değil, kazansalardı üç maç ve 8 puan öne geçeceklerdi. Hakem sakarlıkları, tık nefes galibiyetler falan derken şampiyonluk yarışında önemli bir avantaj yakalayacaklardı. Oysa bir şeyi atlamışlardı...
Çünkü bu maç onların değil asıl Antalyaspor’un tam hedefindeydi. Lige başladıkları yere geri dönmek istiyordu Kırmızı-Beyazlılar ve her şeyi resetlemek için lideri yenmekten daha iyi bir yok yoktu. Belli ki durumu taraftarlarına da anlatmayı başarmışlardı. Dün sahanın yıldızlarından olan Eto’o “Yeter ki maça gelsinler ben otobüs tutarım” diye boşa konuşmuyordu. Sezon ortalaması 6 bin 500 olan Kırmızı-Beyazlıların tribünlerinde 20 bini aşkın taraftar vardı. Beyin kanaması tehlikesiyle hastanede olan hocalarına bundan iyi bir selam çakamayacaklarını biliyorlardı. Enerjiktiler, akıllıydılar, güçlüydüler, tek yumruktular. Ve büyük yıldızlarının peşinde nefis parladılar.

Akıllı futbol
Aslında başta karşılaşmanın tonu bir türlü belirginleşmedi. Top rakipteyken ikisi de pres yapıyor ve rakibini gafil avlamaya çalışıyordu. Pozisyonların çoğu da bu ani indirmelerle geldi zaten. Fakat akıl dolu olan hep ev sahibiydi.
Başta ‘serbest gezinen forvet’ tavrıyla Eto’o olmak üzere, ev sahibi ekip oyunu hızlandırdığında nefis koridorlar yarattı. Diğerleri gibi ilk gol de bu şekilde geldi zaten. Çabalarının karşılığını alarak gitti Pamfilyalılar soyunma odasına. Mutlulardı. Yeni devreye çıkarken haliyle hamle etme sırası Sarı-Lacivertlilerindi. Ozan çıkmış, van Persie girmişti. Ligde 13, totalde son 25 resmi maçtır kaybetmiyorlardı, son beş maçlarını kazanmışlardı ve şimdi bu ünvanlara sahip çıkma zamanıydı. Çıkamadılar. Tersine 15 dakikada fişleri çekildi. Çünkü Pereira’nın onbirinde sezon başından beri süregelen aksaklıklar gene ortadaydı.

Takım dayanışması
Markoviç ile Nani verimsizdi ve onlar kötüyken oyunu tutmaları neredeyse imkânsızdı. Caner ve Şener’de ‘indibindi’de başarılı olamayınca uzun süre tam teşekküllü tek bir atak bile yapamadı konuk ekip. Bu zaafı çabuk keşfetti Antalyaspor. Önce Eto’o bir tane kaçırdı, sonra Danilo affetmedi. Yetmedi son darbeyi de Makoun indirdi. Artık bundan sonra maçın dönülmez akşamın ufkundaydı. Dönmedi de nitekim. Sonrasındaki goller sadece teferruattı. Tribünüyle, oyunuyla, saha içi lideriyle maçı hak eden kazandı. Hem de eze eze. Ve rakibine oynamadan şampiyon olmanın zorluğunu göstermiş oldu. Ve tabii takım dayanışmasının önemini de...