Kazananla girelim. Önce hakediş. İyi olmasa da etkin ve bitiriciydi Fenerbahçe. 3-0 biten ilk yarı dalga dalga ataklarla süslü falan değildi, ama sonuç alıcı bir infaz timi vardı önde. Emenike ve Lens fizik olarak birkaç boy fazlaydı Kasımpaşa’ya. Volkan hızlı; Josef, Topal ve Ozan sağlam gözüküyordu. “Gözüküyordu” diyorum çünkü Kasımpaşa karşısında hiçbir şey ölçü değil sanki. Adeta ligdeki takımlar için moral turnesine çıkmış gibiler. Belli ki bu sezon ligimizin konuk sanatçısı olacaklar ve kendilerine ayrılan sürenin sonuna şimdiden gelmişler... Ne olacaktı ki? Taşıma suyla bu kadar dönüyor çark. İstanbul’un göbeğinde bomboş tribünlerle, semtin ortasında semtle alakası olmayan bir kulüp yapılandırmasıyla, birilerinin ittirmesiyle yapılan yatırımlarla buraya kadar işte. Yazık!

Tartıya tam çıkmadı
Sarı-Lacivertlilere dönersek: Şunu gördük; o kadar da kötü değiller sanırım. Toparlayacak ışık saçıyorlar mı peki? İnsan Kasımpaşa’ya bakarak bir projeksiyon yapamıyor ki! Baksanıza ikinci yarının başında Paşa biraz kıpırdandı, hemen bocalar gibi oldu Fener. O yüzden önümüzdeki maçlara bakmak lazım. Yine de Lens-Emenike-Volkan iyi üçlü. Orta saha da sağlam durabiliyor. Hele de Topal iyiyken. Ama dedik ya tartıya tam çıkmadan ne desek boş. Asıl Gaziantep-Feyenoord-Osmanlı virajında anlarız durumu. Son söz: Maç öncesi şöyle bir yazıya başlasam kimden bahsettiğimi anlar mıydınız acaba? “GDO”suyla oynanmış, öfke ve kin batağına saplanmış, topyekün paranoyaklaşmış, kadro yapılandırması sorunlu, başkanlık makamı tartışmalı, ana kadrosu sorguda, karnesi kırıklarla dolu...” Eğer aklınıza dünkü maçın tarafları ve birden çok isim dışında, sadece spor gelmiyorsa bir düşünmekte fayda var değil mi? Sonuçta güç zehirlenmesi dediğiniz şey üç aşağı beş yukarı her yerde aynı sonucu veriyor sanırım.