Heey hey! Nasıl da ‘Eski Türkiye’ kokan bir maç... Düşünün iki takım Süper Lig’de 14 sezon önce karşılaşmışlar. O gün golleri atanlar Rebrove ve Cem Baki’ymiş. Göztepe’nin İzmir’de Fenerbahçe’yi yendiği son maç ise neredeyse 36 yaşında. Yani sahadaki oyuncuların ezici çoğunluğu doğmamış bile!
Ama futbol mazide yaşanmıyor ve tüm bunlar bu maçın lezzetini etkilemiyor. Evet bir taraf Gözgöz diğer taraf Sarı Kanarya, ama aslolan bugün. Top bir kez dönmeye başladığında ne tarih kalıyor, ne kültür. Futbol sadece oyunun kendisiyle test edilebiliyor. İşte o zaman da ekran buğulanıyor, güzellikler silikleşiyor.
Bir tarafta geçen seneden kalma seyircisiz cezasına mahkum, takımı neredeyse tamamen yenilemiş bir Göztepe. Diğer tarafta ise daha ilk resmi maçta oyuncusuna homurdanan, hâlâ kadro imarını ve iskanını tamamlayamamış, ‘eksik’ Fenerbahçe... Bakmayın bol gole. Oyun kalitesi pek zuhur edemedi dün.

Kısırlık ve katkı
Ama insaflı bakmak lazım, daha ilk maç. Hiç değilse gidiş yollarını daha net görebildik. Göztepe sağlamdı. Rotman, Scarione ve Castro’yla tok bir takım olmuşlar. Fenerbahçe ise geçen seneki kısırlıklarıyla yeni katkıların arasında gidip geliyor. Van Persie neredeyse geldiği ilk zamanlardan bile kötü. Josef ve Topal ikilisi yine durağan. Ama Valbuena muhteşem ve Dirar da fena değil. Aslında Volkan’ın hatası olmasa, ya da Topal’ın kafası girse daha rahat bile olabilirlerdi. Ama futbol böyle bir oyun işte.

Dirençli Göztepe
Gene de olumluluklardan dem vuralım. Göztepe fazla yeni bir takım ama gücü ve bileği yerinde. Ligin yenisi olarak dirençli olacaklar belli ki. Sarı - Lacivertliler’de ise Valbuena hayranlığı giderek artacak ama tartışmalar da sürecek. Kazanamadıkları her maçta camia içinde yine homurtular yükselecek. Aykut Kocaman daha ilk maçından ağır eleştirilere muhatap olacak. Çünkü hiç ‘sıfırdan’ başlayamıyor Fenerbahçe. Hep birikmiş bakiyenin mutsuzluğuya giriyor sezona. Yılların azizliği işte...