Futbol adına asap bozucu bir geceydi. Kötü oynarsın olur. Hakem kötüdür olur. Ama bu biraz abartı oldu. Bir tür yanlışlıklar komedyası! Ama en güzel başlığı Ahmet Mümtaz Taylan buldu: “İçimizdeki Portekizliler!”
Hakemi suçlamakta haklı olabilirsiniz. Ama buna alet olmamak lazım değil miydi? Ders alınır mı bilinmez. Tamam, çeyrek finalin kapısında bekleyen zorlu rakiplerden biri olacağı belliydi Braga’nın. Şanı şöhretiyle değil oyunuyla. “Ancak bir benzerim öldürebilir” konseptinin daniskası! Ama Pereira, eşleşme öncesi rakibi iyi tanıdığından dem vuruyordu. Diyalektik gereği tersinin de geçerli olduğunu gayet iyi anladık. Ama asıl Akdeniz’e sahili olmadan Akdenizli olunabileceğini de.

Pereira boşa çıktı
Bir teknik adam her şeyden önce takımının başında kalmalı. Bunu daha önce de duymuş mudur acaba Portekizli hoca. Üstelik her türlü zor olacağı belliydi. Beklenti boşa çıkmadı. Boşa çıkan Pereira oldu. Tamam hakem rezildi. Topal’ın iki kartı da ikna edici değildi. Penaltı yanlıştı. Fakat tek açıklama bu olamaz. Net ifade edelim: Devre biterken gelen gol anına dek olumlu şeyleri görmek için Fenerbahçe’nin Polyanna’yı da transfer etmesi gerekiyordu. İlginçtir resmen sihir gibi geldi gol. Beklenmedik bir anda, olmadık bir zamanda... Piyango gibi. Ama değerini bilmek lazım böyle anların.

En kötü senaryo
O dört golü yemenin bir mazereti yok. En kötü senaryo gerçekleşti. Postacı kapıyı neden iki kez çalsın ki? Kendi işini kendin görmelisin. Maça olmadık bir tempoyla başlamak, sonra atılmak derken tüm fatura Pereira’nın önünde şimdi.
Sezon bittiğinde Fenerbahçe için bu yılın öyküsü yazılırken, Son 16’da Braga deplasmanındaki ikinci tur karşılaşması büyük bir paragraf oluşturmayacak. Oysa göreceğiz ki belki de çok kilit bir öneme sahip. Her şeyin baş aşağı gitmeye başladığı gün bugün olabilir. Şimdi her zaman olduğu gibi kurtarma sözlüsü gibi bir Fenerbahçe var. Bakalım bu şansı da değerlendirecek mi?