En sevdiğim Cem Karaca şarkısıdır ‘Hep Kahır’. Kederlidir ama umudu da bırakmaz. Yalan da olsa bırakmaz. Çünkü en kötüsü bıkkınlıktır. “İnsanlar gülüyordu de / Trende, vapurda, otobüste / Yalan da olsa hoşuma gidiyor / Söyle”. Dün işte tam da böyle oldu. Yalan da olsa hoşumuza gitti işte. Kabul edelim, son düdük çaldı ve yüzümüzde tutamadığımız bir gülümseme vardı. Kendimizi bile inandıramadığımız bir mutluluk... 3-0 yahu, kolay mı? Oysa Fatih Hoca basın toplantısında ‘başarısız olmamızı isteyenler var’ dediğinde üstüme alınmıştım doğrusu.
Futbol politikalarımızın, hatta genel olarak spor politikalarımızın iflas ettiği kanaatindeydim. Başta kulüp başkanları ve yöneticileri olmak üzere, federasyonun, spor bakanının, yanlı ve yalancı basının, kötü taraftar kültürünün, futbol direktörü sıfatıyla Fatih Terim’in elbirliğiyle yarattığı sonucun bizi dip noktasına getirdiğini iddia ediyordum. Bu Milli Takım hepimizin ortalamasıydı ve sınıfta kalmıştık. Nitekim grupta da layığımızı buluyorduk. Olacağı da buydu. Müstahaktık. Artık şapkayı önümüze koyabilirdik.
Ama işte öyle olmuyor. Futbol her şey bitmeden bitmeyen bir spor. Tamam, akıl var, mantık var ama bir de kalp var. Sizin mahallenin çocukları sahaya çıktığında, her gün her halini bildiğiniz Oğuzhan’ı, Arda’yı o vuruşları yaparken gördüğünüzde rasyonalite devreden çıkıyor. Yüreğiniz, zihninizde ne varsa tekzip ediyor. O top ağlara giriyor, sevinirken o çocukları görüyorsunuz ve siz de tutamıyorsunuz kendinizi. Bunlar sayesinde pek çok kötülüğün halının altına süpürüleceğini bilseniz de, bu galibiyetin bile Euro 2016’nın kapısını açamayacağını düşünseniz dahi, hatta yarın bu galibiyete sahip çıkanları görünce pişman olacak olsanız bile, mutlusunuz. Bu oyunun adeti de bu, adaleti de. Kalbe giden direkt vuruşlarda üstüne yok.
Evet, piyango vurdu A Millilere. Hiç olmadığı kadar akıllı oynayıp, hiç olmadığı kadar verimliydiler. Rakibe neredeyse hiç fırsat vermediler ve Hollanda’yı dördüncülüğe itmeyi başardılar. Peki ne olacak Hollanda futbolunun hali? Onu da Cruyyf, Van Gaal, Hiddink ve arkadaşları tartışsın artık. Çok önemli bir zafer bu. Fakat gururlanmaya, büyük konuşmaya gerek yok. ‘Sadece bir galibiyet, hepsi o kadar’. Kazakistan’dan sonra yenebildiğimiz 2. takım Hollanda. Ve onlar Kazakistan ve Letonya ile oynarken biz grubun tepesindeki iki takımla karşılaşacağız. Ama işte, var mı bir gülümseme. Var! Vaziyet, Napoli’nin Maradonalı günlerinden kalma bir atasözünü hatırlatıyor: “Yarın yine borçlarım olacak ama bu gece kral benim!” İtirazı olan?