Başka zaman olsa Hitler’in Graz’a girişinin o meşhur görüntülerinden yola çıkar, sonra tribün doluluklarını karşılaştırır, nihayetinde de bu maçın ekonomik değerinden dem vururdum.
Ama üç gündür Çağlayan’daki gelişmeleri futboldakinden daha fazla takip edince, üstüne maçın oynandığı saatte ‘betonarme İstanbul’ doğanın öfkesi altında kalıp darmaduman olunca yazının bağlamı havada kaldı. Sosyal, hukuksal ve doğal afetler varken futboldaki en iyi ya da en kötü senaryo hayatımızdaki neyi değiştirir ki? O yüzden oyunu konuşalım sadece.
Gidiş yollarına, takımın potansiyeline bakmak için en ciddi sınavdı bu. Sahada ne değişmişti ki peki? Hiçbir şey yeşil formalar kadar farklılık yaratmamış gibiydi. Sonuçta defans ve orta saha geçen sezona benzer bir dizilişle sahadaydı. Boyalı basının yazdığının aksine Ozan kapı önüne değil orta sahanın ortasına konmuştu. Gene transferde adı geçen Alper’in ise içine Messi kaçmış gibiydi. Sahanın en etkili ismiydi genç oyuncu. O yüzden yenilikler kadar ‘eskilikler’ de dikkat çekti.
Aykut Hoca’nın genç Ahmethan’a forma verişi gerçekten heyecan verici. Sırf bu bile maçı seyretmek için iyi bahaneydi. Diyeceksiniz ki Valbuena-Dirar nasıldı? Takımın eni biraz geniş, pas trafiği biraz aksak, oyun planı da daha oturmamış olduğundan net anlaşılamadı doğrusu. Ligi başlamış o yüzden yükselişte bir Sturm Graz da hiçbir şeyi kolaylaştıracak gibi durmuyordu.
Gene de rahattı Sarı-Lacivertliler. Özellikle 1-1’den sonra. Oyun görüşü ve yönlendirme yeteneği hiç eksilmemiş Valbuena’nın. Hâlâ dünya çapında bir yıldız o. Topla çok oynamayıp pas kanallarını açarsa çok önemli katkılar verir. Duran topları ise öldürücü; hiçbir şey yapmasa onu yapsa yeter gibi duruyor. Dirar inceci, seri ama daha tam akmıyor. Biraz daha zaman lazım.
Ama en büyük değişiklik tek tek oyuncularda değil, bütünde. Daha ‘bir arada’ bir oyun vardı sahada. Preste de, topa hâkimken de yardımlaşma kaygıları belirgindi. Defans sezon başı dağınıklığını hızla atarsa tok bir takım olur gibi Fenerbahçe. Kocaman bir umut kapısı aralanmış belli ki.