Futbol böyle bir şey işte. Üç hafta önce “Ne olacak bu Fener’in hali” sorusundan iki galibiyetle ümit yavaş yavaş beliriyordu Sarı-Lacivertlilerin gönlünde. Akhisar maçı da o klişenin gerçekleşmesi için iyi fırsattı: ‘Bir seri’ yakalayacaklardı. Olmadı. Bunu hakeme bağlarlarsa yanılırlar. Çünkü 80 dakika tek şut atamayan son 10 dakika için mazur görülemez.
Başrol Akhisar’ındı dün. Fenerbahçe ise çok kötü girdi. Ev sahibi dirençli, Valbuena tutuk olunca, üstüne top rakipteyken Sarı- Lacivertlilerin presi cılız kalınca ilk yarı çok etkisizdi Sarı-Kanaryalar. Sissoko, Miguel Lopes, Soner’le diri kalan, önde hareketli bir oyun kurgulayan ev sahibi konuk ekibi epey yıprattı. Belli ki Okan Buruk iyi çalışmış Fenerbahçe’yi. Gerçi tüm bunlar kötü zemin faktörüyle birlikte verim değil dağınıklık yarattı. Bu yüzden iki takım adına kaleyi bulan tek şut izlemeden devreyi kapattık.
“Akhisar görünümlü Trabzon” gibi duran Yeşil-Siyahlılar (kadroda eski 5 Bordo-Mavili var) ikinci yarıya daha umutlu çıkan taraftı. Nitekim Trabzon’un uzun zamandır yapamadığını onlar başardı. Çok akıllıca kazandılar. Planları iyi tutmuştu. Fenerbahçe ise endişe kipinden bir türlü çıkamadı. Evet, bu maç önemliydi. Kazanmalıydılar. Ama bu oyunla mümkün değildi. İkili mücadele kazanmadan deplasmanda maç kazanılmıyor. Top ayağındayken ne olacağını bilmek yetmiyor, rakipteyken de iyi yayılmak gerekiyor.
İkinci devreye Fenerbahçe aynı tutuklukla girince öldürücü darbeyi indirdi Akhisar. Onur Ayık’ın golüyle tüm akış değişti. Kalesine gelen ilk şutta gene golü yiyen Fenerbahçe’nin artık kaybedecek şeyi yoktu. Ama gene etkisizdiler. Son bölümde gelen kartlarla da dağılıp gittiler. Sarı-Lacivertliler üç hafta öncesine geri döndü böylece. Şimdi gene tartışmalar gırla. Üç puan ise hak edenin...