63’te fırsata benzeyen bir şey yakaladı Fenerbahçe. Onda da kaleyi bulamadılar. Zaten son 10 dakikaya dek tek şutu vardı Sarı-Lacivertlilerin ve rakibinden daha iyi gözüktükleri herhangi bir bölüm yoktu. Daha iyi basan, daha çabuk olan, daha hızlı çoğalan hep Krasnodar’dı. Hangi Krasnodar bu? Ligdeki son resmi maçını Aralık’ta oynayan... İlk beşe giremeyen... Değeri Fenerbahçe’nin yarısı... Avrupa’da piyasası olan tek oyuncu barındırmayan, kariyerinin zirvesini bu takımda yapan bir teknik direktöre sahip Krasnodar... Oysa maç öncesi Advocaat diyor ki, “Birini seçmek zorunda kalsam, Europe League’de final oynayıp kupa kaldırmayı şampiyonluğa tercih ederim.” Yani bu sezonun en önemli maçlarından birinden bahsediyoruz.
Fizik güç yok, önde press yok, diri oyun yok. Aklınıza gelen olumlu ne varsa onların hiçbiri yok! Neden? Hava mı çok soğuk? Orası -10, İstanbul -5 derece. Kadro mu çok farklıydı? Beşiktaş’ı deviren kadrodan iki kişi farklı: Emenike ve Neustadter. Nasıl bu kadar kötü olunabiliyor peki? İşte Fenerbahçe’nin ‘kara deliği’ bu! Bu takım nasıl bazen bu kadar kötü oynuyor? Anlamlandıramıyorsunuz.
Bu maçın 1-0 kaybedilmesi büyük başarı. Daha kötü olabilirdi. Volkan’a şükretmek lazım. Neyse ki kaybedilen çok şey yok. Sonuçta Clark Kent’in Superman’lik tasladığı yer Kadıköy. Ve son sözü orada söyleyecekler. Ne demişti şair: Umutsuz yaşanmıyor.