Sorunlar hep var. Bu ülkede canını sıkmak için bahane mi yok? Ama bildiğinden şaşmamak önemli. Hafta sonu Fenerbahçe deplasmanındaki o şedit atmosferden sonra sus pus oldu Beşiktaş kulübü. Muhtemelen 2004’teki Cem Papila travmasını hatırladılar ve herkesin beklediğinin tam tersini yaptılar. Ne doğru karar! Oraya takılmadılar, üzerinde çok durmadılar, çünkü biliyorlar, böyle bir takvimde durursan düşersin. Yapacak tek şey var, o en klişe ama bir o kadar da doğru “önümüzdeki maça bakmak” tedavisi. Baktılar ve gördüler. En doğru zamanda.
Oysa insansın, aklın kalır. Haksızlığına uğradıktan sonra kendi kendine kalınca zihninde cevaplar üretirsin. Sana kötülük yapana içinden içinden haddini bildirirsin. Düşmedi bu tuzaklara Kara-Kartal. İyi takım olduklarını biliyorlardı, bu yeterdi.
Nitekim Şenol Güneş de personel tasarrufuna gitmedi. Takım bu, oyun da bu. Yaptığım doğruydu, işte ispatı. Bu oyunculara güvenmesem oynatmam. Tutarsa en iyi tavır bu. Tuttu mu peki? Tuttu!
Karnın aç ocakbaşına gitmişsiniz de kebap hemen gelsin diye telaşlanıyorsunuz gibi girdi oyuna Beşiktaş. Fenerbahçe maçının hırsı da birikince yağ gibi aktılar. Goller de erken gelince işler tıkırına girdi. İkinci yarı haliyle baskı yediler ama atı erken alıp karşıya geçmişlerdi çoktan. Fabri sanırım bu gazla nefis oynadı. Üstüne ışıklar gidince Leipzig hiç çalışamaz oldu. Neticede ilk iki maç iki galibiyet az şey mi? Daha önce bunu yapabilen Türkiye temsilcisi hatırlayan var mı?
Kabul edelim, Beşiktaş bu sezon çok olgun bir futbol oynuyor. Bunu en iyi Avrupa’da görüyoruz. Ama ligde de zamanla işe yarayacağı kesin. Dikkat ve hassasiyetle izlemeye devam.