Yıl 1965. Genel seçimlerin hemen öncesi. 29 Temmuz’da İsmet İnönü Milliyet Gazetesi Genel Yayın Yönetmeni Abdi İpekçi’ye verdiği söyleşide CHP’nin çizgisinin “ortanın solu” olduğunu ilk kez dile getiriyordu: “
CHP, bünyesi itibarıyla devletçi bir partidir ve bu sıfatla elbette ortanın solunda bir anlayışa sahiptir.”
Ortanın solu söylemi aslında CHP’nin halka açılımıydı. Ama beklenen ve istenen etkiyi göstermemişti. 1961 seçimlerinde yüzde 36 olan oy oranı o yıl yapılan seçimlerde yüzde 29’a inmişti. Haliyle parti içerisinde de tartışmalar başladı. “Ortanın solu” söyleminin bırakılmasını isteyenlerin sayısı artmıştı. Parti yetkilileri ise “Biz savunduğumuz çizgide devam edelim, tutarlı davranalım” kararlılığındaydı. 1969 seçimlerinde oylar iki puana yakın bir düşüş daha yaşadı. CHP ise “ortanın solu”nda ısrarlıydı. 1973 seçimlerinde beklenen artış yaşandı. Oylar yüzde 33’e tırmandı. 1977’de ise Bülent Ecevit’e başbakanlığın kapısını açan yüzde 41’lik oy oranı yakalanmıştı.
CHP’nin eski genel başkanlarından Altan Öymen bu olayı anlatırken verdiği mesaj açıktı: Seçimde çıkacak sonuçlar farklı olabilir. Önemli olan savunduğunuz çizgide devam etmektir.
Altan Öymen CHP’nin barajın altında kaldığı 1999 seçimlerinin ardından Deniz Baykal’ın istifasıyla birlikte partinin genel başkanı olmuştu. 15 ay sonra yapılan kurultayda ise genel başkanlığı yeniden Baykal’a devretti.
O kısa süre içerisinde çeşitli projeler hazırlamıştı Öymen. “Ortanın solu” gibi halka açılmayı amaçlayan projelerdi bunlar. Ama uygulama şansı bulamadı. 16 yıl sonra Öymen’in o projelerini CHP İstanbul İl Başkanı Cemal Canpolat tozlu raflardan indirdi.
Canpolat’ın, “Uygulamak bize nasip oldu” dediği proje, partiyi sokakta örgütlemeyi hedefliyor.
İstanbul için ihtiyaç olan her konuyu ele alacak 40 çalışma komisyonunu içeriyor proje.
Eğitimden sağlığa, emeklilerden kadınlara, basından çevreye, hukuktan turizme tam 40 komisyon kurulmuş durumda.
Canpolat’a kulak verelim:
“İlk hedefimiz eğitim çalışması. Fakülte mezunu, çoğu genç 300 üyemiz bu komisyonda yer alıyor. Hepsi de parti programını, tüzüğünü okumuş kurucu iradeyi, iç ve dış politikayı bilen bir kadro. Onlar ilk üç ayda 12 bin kişiyi eğitecek. İkinci üç ayda bu 250 bin kişiye çıkacak. Eğitim komisyonunda ilk üç ayda 12 bin kişiyi eğitecek. Hepsi de partinin tüzüğünü, programını okumuş, kurucu iradeyi bilen eğitmenlerimiz ikinci üç ayda 250 bin eğitimli partiliye ulaşılacak. İkinci altı ayda ise 1.5 milyon insana birebir ulaşacağız. Çünkü biz medyada yokuz. Örgütlenmeyi sokakta başlatacağız.”
Sivil toplum örgütleri, baro ve sendikaların da içinde yer aldığı hukuk komisyonuna şimdiden 1800 avukat üye olmuş bile. Hedef 2 bin üye. Canpolat, içinde Erdoğan geçen neredeyse her cümleye dava açılırken hukuk komisyonuna büyük bir görev düşeceğini söylüyor.
8 Mart’ta yaş ortalaması 35’in altında olan 5 bin kadını partiye katacaklarını anlatıyor Canpolat.
Lise ve üstü 5 bin genci de örgütlemiş durumda CHP İstanbul. Her üniversitede bir temsilci belirleyip partiyi yeniden gençlerle kucaklaştıracak bir komisyon kurulmuş.
Tabii emeklileri de unutmamışlar. Sadece İstanbul’da 1.5 milyon emekli sayısından yola çıkarak üç bölgede emeklilerle toplantılar planlanıyor.
Sağlık komisyonu çalışmalarına bu hafta sonu start veriyor. 160 öğretim üyesinin de yer aldığı komisyonun üye sayısının ay sonunda 2 bin olacağını iddia ediyor Canpolat. Partinin 34 milletvekilinin ve İstanbul belediye başkanlarının üçünün doktor olduğunu anımsatıyor. Hafta sonu hep birlikte Balat’ta Suriyelilere yönelik bir sağlık taraması yapılacağını söylüyor.
Canpolat’ın anlattığı projelerin hepsi birbirinden iddialı. O da zaten, “Biz bir iddiayla geldik. Bunu değiştireceğiz” diyor.
CHP’nin uzak kaldığı başka bir hamlede daha bulunmuş Canpolat. “Bizim dışımızdaki bütün sol ile bağlantı kurduk. AKP’ye karşı ortak değerlerde mücadele kararı aldık.”
DİSK, KESK, ÖDP, EMEP, Tabip Odası bunlardan bazıları.
Deniz Baykal, partiyi zor durumda bırakacak can simidini AKP’ye atarken Canpolat gibi isimler ise inadına sol’dan örgütlenerek mesaj veriyor:
“Deniz Bey’in çizdiği gibi değil tablo...”