Türkiye siyasetinin merkez sağ denen kesimi yıllar önce çöktü.

Ancak merkez sağ çok büyük bir maden olmalı ki, CHP dahil siyasi partiler hâlâ orada bir şeyler bulmaya uğraşıyor.

***

Sağın başarılı ve nitelikli siyasetçilerinin bir bölümünü AKP 2002’de vitrinine koydu; iyi sonuç aldı; sonra, güçlendikçe ve iktidara yerleştikçe onları zamanla tasfiye etti.

Merkez sağın iki siyasi partisi ANAP ve DYP, 2007 seçimleri öncesinde birleşecekti; o birleşme birilerince engellendi ve bu engellemenin nedenlerini, bugüne dek merkez sağdan hiç kimse kamuoyuna açıklamadığı gibi, sağı yeniden birleştirme girişimleri de sürekli başarısız oldu.

Aşırı sağ bir tarafa, geleneksel merkez sağ da Cumhuriyetin değerlerine, geçmişte biraz olsun yakın durmadı; giderek, siyaset yapmanın önkoşulu olması gereken doğruluk, dürüstlük konusunda da sağlam bir sınav vermedi. Merkez sağ siyaset, bugünkü görünümüyle, cevheri çıkarılmış ve kapanmış bir maden ocağı gibidir.

Bu seçimlerde, CHP milletvekili adaylarını saptarken merkez sağa çok yoğun bir biçimde başvurdu. Bu konuda kimi noktaların altı çizilmelidir.

Önce, merkez sağdan aday gösterilmesinin nedenleri CHP örgütüne açıklanmadı; süreç iyi yönetilmedi; aday gösterilmesinde bir zamanlar çok sözü edilen ortak akıl kullanılmadı.

Sonra, CHP bu seçimde sağcı sayılan seçmenin oyunu, projeleriyle almaya daha çok yoğunlaşmalıydı; belli kişileri aday yaparak değil! Ayrıca sağ düşüncenin niteliğinden hareketle, sağa gidişin, özellikle kadın-erkek eşitliği, hak ve özgürlüklerin gelişmesi ve emekçilerin haklarının genişletilmesi yönünden verebileceği yeni açılımlar ve katkılar, önceden bilinmeliydi.

Daha sonra, sağdan aday gösterilenlerin, başta basın özgürlüğü ve yargı bağımsızlığı olmak üzere, hükümetin demokrasi dışı uygulamaları karşısındaki tutumları, yani AKP’ye karşı çıkışları, çoktan açıklık kazanmış olmalıydı.

Kaldı ki, seçimlerden sonra siyasetin gündemi, yeni bir anayasa ve rejim sorununda odaklanacaktır. CHP’de sağdan aday saptanması süreci bu açıdan da doğru değerlendirilmeliydi.

***

Siyaset öykücüklerle daha kolay anlatılıyor.

Çok partili yaşama geçildikten sonraki yıllarda, Genel Başkan İsmet İnönü CHP’de değişim ve gençleştirme uygulaması başlatır. Aralarında sonradan Genel Sekreter olan Dr. Kemal Satır’ın da bulunduğu gençleri partiye çağırır.

Gençler bir üst yönetim toplantısına katılır. Bunun üzerine yıllarını CHP’ye vermiş olan Prof. Dr. Tahsin Bekir Balta, çantasını alır ve kapıya yürür. Bunu gören İnönü arkasından seslenir:

- Tahsin Bey nereye?

Balta’nın yanıtı şudur:

- Paşam, satırların geldiği yerde baltalara gerek kalmaz!

Aslında bu öykücük bugünleri de anlatıyor.

Bizim kültürümüzde önceki peygamberlerin adları pek kullanılmıyor. Oysa benim adım Yakup da eski peygamberlerden birinin adıdır.

Bir gün, CHP’de önce PM üyesi şimdi de milletvekili adayı yapılan ve cemaat ve tarikat bağlantılarını, CHP’yi değiştirme ve dönüştürme konusundaki görüşlerini sergileyen Prof. Dr. Muhammed Çakmak’tan söz ediliyordu.

Ben de, 22. Dönem Adana Milletvekili Ziya Yergök ve İzmir Milletvekili Hakkı Ülkü’nün bulunduğu o ortamda:

- Muhammed’in geldiği yerde Yakup’a yer olmaz!

dedim. Adayları saptayanlar beni yanıltmadılar!

***

Bunlar, dünde kaldı.

Bütün bunlara karşın, düşünceleri ve eylemleriyle CHP çizgisine parti içinde ya da dışında yıllarını veren; hak ve özgürlükleri savunarak AKP’nin demokrasi dışı gidişine var gücüyle karşı çıkan, gerektiğinde bunun bedelini ödeyen ve aday olan eski ve yeni partililerimiz var.

CHP’nin kimi sol içerikli yeni projeleri var.

Geçen seçimlerde haksızlığa uğrayan ve şimdi yapılan önseçimlerde siyasete yeniden dönüş yapan arkadaşlarımız var.

Hepsinin üstünde, çoğumuzun, çoğu zaman hiçbir kişisel mevki beklemeden emeğimizi verdiğimiz ve bugün AKP’nin çok tehlikeli ve baskıcı gidişi karşısında kenetlenerek çok daha güçlü bir biçimde destek vermemiz gereken Cumhuriyetçi ve solcu koskoca bir CHP gerçeği var.

Bu nedenlerle, seçimlerde her birimiz AKP’yi iktidardan indirmek ve CHP’yi iktidara getirmek için var gücümüzle çalışmalıyız!