Yeni yasayla birlikte Spor Bakanlığı’na önemli yetkiler verilmiş. Örneğin, federasyon genel kurullarını yenilemeye, yönetimlerini görevden almaya, tahkim kurulunun genel sekreteri ile ilk yöneticilerini atamaya, spor federasyonlarının statüsünü belirlemeye, kulüplerin denetimi, tescili, kuruluşu ve kapatılmasına varıncaya değin Spor Bakanlığı önemli yetkilerle donatılmış durumda. Tüm bu yetkiler uluslararası federasyonlarla bir çatışmayı da beraberinde getiriyor.

SAKINCALAR DOĞABİLİR

İçişleri Bakanlığı’na verilen önemli yetkiler de var. İçişleri Bakanlığı spor kulüplerinde bir yöneticiyi ve görev yaptığı kurul üyelerini kovuşturarak görevden alabiliyor. Örneğin kovuşturulan bir yönetim kurulu üyesi ise bu kurulu görevden alabiliyor, kulübü yarışmalardan men edebiliyor. İçişleri Bakanlığı’nın direkt spora müdahalesi olarak yorumlanacak bu durum ciddi sakıncalar doğurabilecek nitelikte. Dernekler Kanunu’ndan çıkartılan spor kulüpleri şirketleştiği halde tekrar Dernekler Kanunu üzerinden hareket edilerek İçişleri Bakanlığı’na yetki veriliyor olması çelişki şeklinde karşımıza çıkıyor. Bu yetkilerle sporun ve futbolun üzerinde var olan siyasi etki daha da artmış olacak. Siyasi etkinin artması futbolda ve sporda telafisi mümkün olmayan sorunlara yol açıyor. Uluslararası kurullar ile ileride başımızın derde girmesi yüksek bir olasılık olarak görünüyor.

GÜNÜ KURTARIRIZ

Siyasetin etkisi ve denetimi altındaki bir spor, futbol yapılanmasında rekabeti maksimize ederek, kaliteyi artırıp sportif ve mali başarıya ulaşmak mümkün değildir. Spor, futbol üst yapılanmamızda özellikle son 20 yılda siyasal temel üzerinde yükselen ahbap-çavuş yapılanması ve nepotizm Türk futbolunu bugün UEFA’da 19. sıraya, FIFA’da da 43. sıraya geriletti. Hâl böyle olunca sportif başarı gelmiyor, finansal başarıya ulaşılamıyor. Bu olumsuzluk kulüplerin finansal sağlıklarını yitirmelerine neden oluyor. Kulüpler finansal dengelerini yitirince siyasete el açar hale geliyor. Bu da siyasetin spor ve futbol üzerindeki nüfuzunu artırmasına olanak sağlıyor. Yapısal sorunlar ancak radikal ve yapısal yaklaşımlarla çözülebilir. Geçici çözümler ve reformist düzenlemelerle ancak günü kurtarabiliriz, yarınları değil!