Bölgemizin küresel sermayenin çıkarları doğrultusunda düzenlenmesiyle “komşularla sıfır sorun” politikası iflas etti.

ABD dışında dış ilişkiler çetrefilli.

Dışişleri Bakanı Davutoğlu istediği kadar “Geleneksel dış politika çizgimizde bir değişiklik yok” dese de, gelişmeler tersini söylüyor.

Suriye’yle şunun şurasında on ay önceki “kanka” ilişkileri, bugün neredeyse çatışma noktasına geldi.

İsrail malum.

İran’la Malatya’daki NATO füze üssü nedeniyle ikinci, üçüncü düzeyde de olsa tehdit söylemi gelişti.

Rusya, Türkiye’nin de taşeronluğuna soyunduğu stratejik ortağı ABD’nin, İran ve Suriye politikaları yüzünden sınırlarımıza yakın bölgeye asker kaydırıyor.

Ermenistan belli.

Güney Kıbrıs ve Yunanistan’la Akdeniz’de petrol çıkarma çabaları nedeniyle ilişkiler limoni.

Terör örgütünün barındığı Irak’a zaman zaman sopa gösterilse de, Barzani ve Talabani yönetiminin bunu “takmadığı” aşikâr.

Şimdi de Fransa’da Ermeni soykırım yasasını inkârın cezalandırılmasıyla ilgili yasa önerisinin yarattığı gerilim...

Buna karşın ne yapılacakmış?

Büyükelçi geri çekilecek, Fransa’nın yaptığı soykırımlar Afrika ülkelerine anlatılacakmış!

Diyebiliyorlar mı ki “Biz de kendi meclisimizden Cezayir’deki soykırımı geçireceğiz?”...

Siz hiç, şöyle doğru dürüst yaptırımlar uygulanacağı yönünde iktidar yetkililerinden herhangi bir söz duydunuz mu?

Bu kapıyı ilk aralayan İsviçre’ye karşı Türkiye’deki bazı sivil toplum kuruluşları mücadele ederken iktidar partisi ne yapmıştı sanki?

Ayrıca ABD kongresinin önüne her yıl ısıtılıp ısıtılıp getirilen Ermeni meselesiyle ilgili Türkiye geleceğe yönelik herhangi bir güvence aldı mı?

Bunlara karşın ülkemizdeki hava, AKP’nin medya desteğiyle sanki sıfır sorun politikası sürüyormuş gibi yansıtılıyor...

***

Türkiye ve bölgedeki gelişmeler hep “demokrasi” sosuyla sofraya sürülüyor.

Geçen hafta işgalin bittiğini açıklayan ABD de Irak’a “demokrasi” getireceğim diye girmişti.

Ne oldu?

Ara ki bulasın demokrasiyi!

Kesin sayılar belli değil ama bağımsız kaynaklara göre 250 bini asker, 750 bini sivil olmak üzere toplam 1 milyondan fazla Iraklı yaşamını yitirdi. 3 milyon insan ülkesini terk etti. Ülkede din temelli Sünni ve Şii bölgeleri oluştu. Kürdistan’ın temelleri atıldı.

Başta petrol olmak üzere ülkenin doğal kaynakları Batılı güçler tarafından paylaşıldı.

Şimdi de Irak yönetimi ABD’den yüklü miktarda silah alımı için çalışmalara başladı.

Irak’taki işgale ve can kayıplarına, on binlerce yetime, tecavüzlere aldırmayan, bir kez bile “böyle demokrasi gelir mi” demeyen iktidar ve yandaşları, Suriye’deki çatışmalara “evrensel demokrasi” adına seyirci kalamayacaklarını söylüyor.

Gel de inan.

Bu “demokrasi” algısı nasıl bir şeyse, işine geldiği gibi kullanılabiliyor.

Baksanıza Barack Obama tarafından imzalanan bir kanun tasarısına göre, ABD yurttaşları bile “terör şüphelisi” olarak mahkemeye çıkarılmadan süresiz Guantanamo üssünde tutulabilecek.

***

Arap Baharı da öyle değil mi?

Libya ve Tunus’ta demokrasi yerine İslamcıların iktidarları oluştu. Daha önemlisi bu ülkelerin enerji kaynakları emperyalistler tarafından paylaşıldı.

Mısır’da da Askeri Konsey’in düzenlediği siyaset alanında İslamcılara iktidar yolu açıldı. Demokrasiyi salt sandıkla özdeşleştirenler için şimdi, Müslüman Kardeşler’in yüzde 39, Suudi yanlısı Selefilerin yüzde 31 oyuyla şeriat uygulamaları Mısır’ın kapısına dayandı.

Bir önemli konu daha var. Bu Arap rüzgârı, bazı Arap ülkelerinde neden esmez acep?

Neden Batı ve Türkiye, Suudi Arabistan’a, Birleşik Arap Emirlikleri’ne, Katar’a, Kuveyt’e, Bahreyn’e demokrasi getirmek için çaba göstermiyor?

Baskıya, zulme, sindirmeye, despotizme, diktatoryaya hayır, yalancı baharlara ve yaban rüzgârlarına da...