Şu “süreçle” ilgili “dur bakalım neler oluyor” kaygısını dile getirenlere, yapıştırıyorlar yanıtı:
“Ne o, savaş yanlısı mısın? Barış istemiyor musun?.. ”
Küreselleşmenin yıllardır çıkardığı savaşlara karşı duranlara söylüyorlar bunu; savaşsız, sömürüsüz, barış içinde bir dünya mücadelesi verenlere...
Küreselleşmenin toplum mühendisliği böyle gerektiriyor çünkü.
Medya eliyle her türlü propaganda aracıyla...
Gerekirse, bir zaman kullanılan liberaller, iktidar yandaşları devre dışı bırakılarak...
Emperyalizm günümüzde her türlü ayrımcılığı, bölünmeyi öngörüyor; ulus devletlerin küçük parçalara bölünmesini istiyor.
Çünkü o zaman yönetmek, sömürmek daha kolay olacak.
Coğrafyamızda bir oyun kurgulanıyor.
Enerji kaynaklarına bütünüyle sahip olma projesi...
İşin içinde Büyük Kürdistan var, haritaları NATO toplantılarında gösterilen...
Türkiye’deki terör sorununun ve PKK’nin arkasında, bu gerçek yatıyor.
Terör, masum insanları katleden herhangi bir amaç, olumlu görülemez.
PKK terörü, yıllardır ölüm saçıyor bu ülkede.
Gerçekte ezilen, sömürülen, baskıya uğrayan bir halk için mi?..
Neden, niçin?..
Gösterilen, “bir halkın meşru talepleri”...
Ya gerçek?
Küreselleşmenin çıkarları...
Türkiye’de bir demokrasi ve sömürü sorunu var.
Bu sorun Türk, Kürt herkesi kapsıyor.
Taraflardan PKK, BDP dahil; sömürünün, emeğin, sınıfların, yarı feodal yapının adını ağzına alan var mı?
Ne oldu geldiğimiz aşamada, binlerce insan niçin öldü?
Kimileri şimdi “Terör olmasaydı, bugün aynı masaya oturulmazdı, çözüm konuşulmazdı” diyor, ne acı!
Oysa terör, insanlık suçu...

Hangi pazarlıklarla, ne olup bittiğini anlayamayan bir toplumun önünde, karanlıklarda süren, sözüm ona bir “barış süreci” yaşıyoruz şimdi...
Dün Türkiye’yi karanlığa sürükleyerek kendi içinde “savaştıranlar”, bugün “barıştırıyor”. Benzer operasyon, bugün Suriye’deki iç savaşla sürdürülüyor.
Küreselleşmenin coğrafyamızdaki çıkarları, “süreci” ve aktörlerini öne çıkarıyor.
Şunun şurasında birkaç ay önce kullanılan “eli kanlı terörist” tanımlaması “İmralı”ya dönmüşse eğer, bundandır. İsrail’in özrü, bundandır...
Diyarbakır’da Öcalan’ın Kürtçe okunan mesajı, suskunlukla karşılanıyor. Aynı mesaj daha sonra Türkçe okunduğunda bu kez anlaşılıyor ve alkışlanıyor. Şimdi bu durumu sorgulamak gerekmez mi?
Bugüne değin ağzına almadığı “İslam şemsiyesi”ni neden dillendiriyor Öcalan?
Neden yeni Osmanlıcılık bayrağını açıyor?
Öcalan’ın PKK’ye, “sınır dışına çıkın” çağrısını yapmasından bir gün sonra İsrail’in özür dilemesinin asıl nedeni, işte bu noktada yatıyor!..
Şimdi de ileri demokrasimizde akil adamlar perdesi açılıyor.
Tek adam, Başbakan seçecek bu akil adamları.
Kimdir bunlar, nasıl olur, nerede yetişir, neye göre seçilir, hangi mecralarda beslenir?
Benzeri kanaat önderleri gibi, yetiştikleri bir okul, diplomaları var mıdır?
Bu akil adamlar tayfasından bir yazar, “Yeni yıla girerken üç ay içinde hayal bile edilmeyecek gelişmeler oldu” diyor.
Akil adamların sonu da iktidar yandaşı neoliberal kalemler gibi olmasın sakın!

Sürece ilişkin muhalefetin hali de seyirlik doğrusu.
MHP’nin Bursa mitinginde kalabalıklar “Vur de vuralım, öl de ölelim” sloganı attı.
Bahçeli, “onun da zamanı var” dedi.
Vurmak, öldürmek nereye varır?
Onun yerine AKP’nin çıkmaza girdiği anlarda MHP yönetiminin verdiği destekleri, grup toplantılarına ve basın açıklamalarına sıkışmış bir tepkiselliğin yerine, demokratik yollarla geniş tabanlı etkin muhalefetin neden yapılmadığını sorgulamak gerekmez mi?
Soru hem parlamento içi, hem de parlamento dışı muhalefetle ilgilidir...