İttifak, anlaşmalı fikir birliğine varma, birlikte hareket etme, yardımlaşmadır. Ortak yaşam (simbiyoz) ise yaşamak için birbirlerine gereksinimi olan iki organizmaya da yarar sağlayan zorunlu, sürekli birlikteliktir. Doğada olduğu gibi politikada da ortak yaşam kurulmaktadır.

AKP-MHP birlikteliği, ittifak değil, simbiyoz, odak yasasıdır. Erdoğan, başkanlığını AKP’ye ve TBMM’de üstünlüğünü koruyabilmesi için MHP’ye; MHP de politikada etkin olabilme, hatta yaşayabilme açısından AKP ile işbirliğine muhtaçtır.

Erdoğan, AKP iktidardan düştüğü an sonunun DP, ANAP ve Adalet ile Doğru Yol partilerinden farklı olamayacağını; yandaşların çıkar beklentisi olanların saf değiştireceğini; itham, ikrar, bildirim, itirafların, soruşturmaların başlayacağını bilmektedir. İktidarda kalma süresini, ömrü boyunca uzatmayı hedefleyerek politika yapmaktadır.

MHP de desteği; vatan, millet, memlekete hizmet, beka söylemi altında karşılıksız yapmamaktadır. Bunun karşılığında ise belediye başkanlıkları, ihaleler alınmakta, atamalar yapılmakta, kamu kurumlarından destek görülmekte, belki de TBMM’de grup kurma sağlanmaktadır.

Ülke gerçekte örtülü bir koalisyon tarafından yönetilmekte, kamuoyuna açık protokol olmadığından, şeffaflıktan dolayısıyla hesap vermeden, sorumluluktan yoksun yönetim sürmekte, bu görüntüden MHP yararlanmaktadır.

AKP-MHP ortak yaşamının temeli, Büyük Ortadoğu Projesi ya da Genişletilmiş Ortadoğu Projesi kapsamında 1980 darbesi sonrası “Türk-İslam Sentezi” sloganı ile atılmış, GOP’nin bölge için hedeflediği siyasal İslam modelini kamuya kabul ettirebilmek için tatlandırıcı olarak “Türk” nitelemesi eklenmiştir. Emperyal bir projenin ürünü olan AKP-MHP birlikteliğinin çözülmesi ancak seçim yenilgisiyle gerçekleşir.

İttifak, amaç, ilke, fikir birliği olduğundan uyum içinde birlikte hareket, karşılıklı yardımlaşma ile taraflara yarar sağlar. İttifaka bu yönü ile bakıldığında CHP’nin geçmişte kurduğu ittifaklar, en azından stratejik hatadır. Verilen ödünlere karşılık destek sağlanamamış, 14 Mayıs ve 28 Mayıs seçimlerinin yenilgiyle sonuçlanmasıyla hatanın bedeli ödenmiştir.

CHP, kökü Kuvayı Milliye ile Anadolu ve Rumeli Müdafaa-i Hukuk Cemiyetlerine dayanan, Mustafa Kemal Atatürk tarafından Cumhuriyet ilke ve ideallerini yaşatmak için kurulmuş, misyonu, özel görev ve yükümlülükleri olan laik ve devrimci bir partidir. Amacı, ilkeleri belli olan parti; kişisel kaygılar, hesaplar için ödün veremez. İttifak değil, ancak işbirliği, benzer amaç ve ilkelerle olan partilerle yapılabilir.

CHP’de oyunun seçim kazanmak için yetersizliği, ittifak kurmak, sağ seçmene doğru esnekleşmek, ilkeden gerekirse ödün vermek, kişisel polemiklere geçmek gibi yanlış sanı ve uygulamalar görülüyor. CHP, 1950-80 döneminde sekiz seçimin; DP’nin kazandığı açıklanan 1957 seçimi de şaibeli olmak üzere üç genel seçimde birinci parti olmuş, 1973 ve 1977 yerel seçimlerinde birinci parti olarak hemen hemen tüm büyükşehirlerde belediye başkanlıkları kazanmıştır. 12 Eylül 1980 askeri darbesi yapıldığında TBMM’de en büyük grubu, büyükşehirlerde de belediye başkanları olan parti CHP’dir. CHP’nin kapalı tutulduğu dönemde, altı oku temsil eden SHP de 1989 yerel seçimlerinde büyükşehirleri kapsayacak boyutta birinci parti olmuştur.

2019 yerel seçiminde ise büyükşehirde belediye başkanlıklarının CHP tarafından kazanılmasının ittifak sonucu olduğu savı da gerçekçi değildir. İBB seçiminde İmamoğlu’nun açık rakibi Erdoğan’dır. Erdoğan, gelecek 31 Mart seçiminde, 800 bin oy farkının rövanşını da alarak parti, hükümet, devlet başkanlıklarını fiili olarak İBB’de de tamamlamaya yönelik politika izlemektedir.

İmamoğlu ve Yavaş’a en büyük destek, hizmetlerinin başarılı görülmesi halinde seçmenden gelecektir. Akılcı davranan seçmen, başarılı belediye başkanını değiştirerek belirsizlik, risk almak istemez. Her seçim seçmen için de akılcı davranış yönünden bir sınavdır.

Seçmenin, hilafet, şeriat, İslam devleti olma girişimlerine Cumhuriyet kazanımlarını tahrip eden Cumhur İttifakı’na, oyu ile bir yanıtı olmalıdır. Bu yanıt CHP’yi ödünsüz, ittifaksız birinci parti yapabilir.