“Şeriat, Kuran ayetleri ile Hz. Muhammed’in söz ve fiillerinden oluşan naslardan âlimler sınıfının (fukaha) çıkarımları (istinbat) ile oluşturulan dini kanunlar, İslamda ibadetler (farz-vacip kabul edilen), muameleler ve cezalarla ilgili tüm kavram ve kuralları kapsar.”

Yani günümüzün Medeni Kanun’u ile borçlar ve benzeri yasaların karşılığı olan ve naslar yani asla değişmeyen yasalar. Oysa toplumların ve bireylerin değişen yaşamında değişmeyen yasalar akla ve gerçeklere aykırıdır.

Bu nedenle şu Cumhuriyet yasasını da okuyalım: 8 Nisan 1924 tarihli ve 469 sayılı Mehakimi Şeriyenin İlgasına ve Mehakimin [Mahkemelerin] Teşkilatına Ait Ahkâmı Muaddil Kanun (Şeriye mahkemeleri kaldırılmış ve çağdaş mahkemeler teşkilatı kurulmuştur).

Dikkat buyurulsun: 8 Nisan 1924 tarihli ve 469 sayılı yasa ile şeriat mahkemeleri kaldırılınca şeriatın da hükmü kalmamıştır. 8 Nisan 2024 günü, R.T. Erdoğan “cumhurbaşkanı” sıfatıyla bu kutlu ve mutlu günü Cumhuriyetimizin yargı alanında gerçekleştirdiği en önemli devrimlerden biri olarak makam gereği kutlamak zorundadır. Bekleyip görelim!

Başta AKP Genel Başkanı R.T. Erdoğan olmak üzere küçüklü büyüklü bütün şeriat goygoycularıyla hesaplaşmak zorundayız. Adliye koridorlarında atılan şeriat sloganları, mitinglerde açılan hilafet bayrakları gündemden düşmüyor. Cumhurbaşkanı Erdoğan’dan çok çarpıcı bir açıklama geldi. Diyanet Akademisi Başkanlığı 1. Dönem Aday Din Görevlileri Mezuniyet Merasimi’nde konuşan Cumhurbaşkanı ve AKP Genel Başkanı R.T. Erdoğan, adliye koridorlarında şeriat sloganları atan ve mitinglerde hilafet bayrağı açan gruplara sahip çıktı ve şunları söyledi:

“Farklı maskeler altında şeriat düşmanlığı var. İslamın hayata dair kurallarının bütününü temsil eden şeriata düşmanlık esasında dinin bizatihi kendisine husumettir. İnanıp inanmamak, yaşayıp yaşamamak elbette bir tercih meselesidir. Ama dinin emirlerine dil uzatmak başka bir konudur.”

Bu çıkışmanın hukuk ve yasa karşısında herhangi bir değeri yoktur. Tersi geçerlidir! “Laik” Cumhuriyetin anayasa ve yasaları şeriatı yasaklamıştır. Ama “dil uzatanlar” R.T. Erdoğan’a göre din düşmanıdır (!). N’olacak şimdi? Şu olacak: 2024 yılının Türkiye’sinde şeriat yasadışı olduğu gibi anakroniktir (tarih dışıdır), kutsal değildir!

İşin hukuk ve yasal gerçekleri böyledir, şimdi şeriatı “uygulanabilirlik” sınavına sokalım.*

- “İslamiyetten gayrı bir dine yönelenler sapıktır.” (Âl-i İmran, ayet 19, 85) - “Müşrikleri nerede görürseniz öldürün.” (Tevbe, ayet 5)

- “Ey inananlar! Babalarınızı, kardeşlerinizi -eğer küfrü imana tercih ediyorlarsa- dost edinmeyin.” (Tevbe, ayet 23) - “Kitap verilenlerden (Yahudiler, Hıristiyanlar)... hak dini (İslamı) din edinmeyenlerle boyunlarını büküp kendi elleriyle cizye (kafa parası) verene kadar savaşın.” (Tevbe, ayet 29) - “Ey Müslümanlar, Yahudileri ve Hıristiyanları dost olarak benimsemeyin; onlar birbirlerinin dostudur; sizden kim onlarla dost olursa, o da onlardandır.” (Maide, ayet 51)

- “Allah onları (Yahudileri, Hıristiyanları vs.) yok etsin.” (Tevbe, ayet 30) - “(Yahudiler ve Hıristiyanlar) nerede bulunsalar, onlara alçaklık damgası vurulmuştur.” (Âl-i İmran, ayet 112) - “Allah ve peygamberlerine karşı gelenlerin (münafıkların)... cezası, öldürülmek veya asılmak yahut çapraz olarak el ve ayakları kesilmek ya da yerlerinden sürülmektir.” (Maide, ayet 12) - “İki kadının tanıklığı bir erkeğin tanıklığına bedeldir.” (Bakara, ayet 228)

- “(Mirasta) erkeğe, kadına nispetle iki pay verilir.” (Nisa, ayet 176) - “(İtaatsizlik, inatçılık) etmelerinden endişelendiğiniz (kadınları) dövün.” (Nisa, ayet 34) - “Bana cehennem gösterildi, çoğunluğu kadınlardı.” (hadis)

Şeriata göre kölelik de doğaldır (Nahl, ayet 75). Umum şeriat taraftarına hediyem olsun:

“Allah, hiçbir şeye gücü yetmeyen ve başkasının malı olan bir köle ile, kendisine verdiğimiz güzel rızıktan gizli ve açık olarak Allah yolunda harcayan kimseyi misal verir. Bunlar hiç eşit olur mu? Hamd Allah’a mahsustur; fakat onların çoğu bilmezler"

“Nas” diye şeriatı savunmanın, uygulamanın bedeli ağırdır. Ossat deliğe girerler. Baş pehlivan Cumhuriyet yasalarıdır.

İlhan Arsel, Şeriat Devleti’nden Laik Cumhuriyet’e, Kaynak Yayınları, 6. Basım, s. 20-21.