Kıvırtan kıvırtana, yok öyle demedik, yok bu o anlama gelmez, başkanlık mı sistem mi, o dedi ama ben demedim...
Kendileri son derece tepe zekâlı, izleyen ve okuyan toplum ise aptal.. Siyasal analizle durumu saptama ve böylece kişileri ve kurumları bu analizin içine yerleştirme ve davranışlarını anlama çabası olmayınca, kıvırtmalar siyasetinin esiri olursunuz. Mesela HDP, HDP’ciler ve Kürtçü siyasetçiler.
Konumuz yeni anayasa ve RTE’ye bugünkü fiili durumunu yasallaştıracak olan başkanlık sistemi verilecek mi verilmeyecek mi. Tabii soru tersinden de önemli: RTE bunu Meclis’ten alabilecek mi?
Diğer partilerden 14 oy alamazsa, anayasa referanduma gitmez. 3 partinin önceki konumlarına bakılacak olursa, bu desteği vermeyecekler, Demirtaş “Seni başkan yaptırmayacağız” diye tepinip durdu! HDP’yi bir kenara ayıralım, buna geri döneceğiz.

Kürtlerin ‘ana ilkesi’ ne?
9 Kasım tarihli AKP, TSK ile ittifak halindeyken HDP ile anayasa anlaşması yapar mı? başlıklı yazımda konuyu ayrıntılarıyla tartışmış ve şöyle demiştim: “RTE sahada PKK ile kıyasıya savaşırken, Meclis’te HDP ile pazarlık yapar mı? Şimdilik pek mümkün değil. ‘İşin sonuna’ geldiklerini düşündükleri bir zamanda, üniter birliği zedelemeyecek minimal bazı tavizler üzerinde HDP’lilerle görüşebilirler..” Ve eklemiştim:
“Eğer yeni anayasa hikâyesi bir-iki yıl sonraya ertelenmeyecekse, RTE’nin Meclis’ten en azından referanduma götürecek sayıda, 330 ve üzerinde oy alabileceği tek merci MHP gözüküyor.” 14 milletvekili hâlâ ortada. MHP’den kopma olur mu, şimdilik bilinmez. Ama başkanlık anayasasının Meclis onayına gelme sürecinde MHP üzerinde çalışmalar başlar.
HDP destek verir mi vermez mi. Siyasetin ilkeden çok bir pazarlık konusu olduğunu unutmayalım. Demirtaş RTE’ye destek verse ilkesizlik mi yapar? Belki bunca kampanyadan sonra politikacı olarak kenara çekilir veya çekil artık denir, bilemem. Ama ilke/ilkesizlik derken dikkatli olunmalı.
HDP bir Kürt partisidir, PKK / Öcalan ile ana politikalarda uyum içindedir. Politikalarının mihverini Kürtlerin şu veya bu şekilde kendini yönetme sevdası oluşturur. Özyönetim, özerklik, federatif yapı, ne derseniz deyin, politik isteğin ucunda Kürt devleti vardır.

PKK’yi ‘Türkiyeleşmek’ ilgilendirmiyor
Savaştığı ülke Türkiye iken, Türkiyeleşmek, komiğin de komiği bir inançtır başkaları için. 16 yıldır savaşı sürdüren / yöneten dağ kadrosunun böyle bir derdi yoktur. Zaten seçimlerden hemen sonra savaş açmasının; Demirtaş, HDP ve politikalarını eleştirmeye yönelmesinin de nedeni budur. Bu “Türkiyeleş(tir)me” politikalarına reddiye idi.
PKK’ye göre, bu politika, Kürt hareketini Türkleştirme anlamına gelir, her türlü terörle sürdürdükleri 30 yıllık “savaş”larını inkâr, anlamsızlaştırma çabasıdır. Ama HDP’nin de ana politikası, PKK’den sapmış değil.
Parti içinden “bize istediklerimizi verdiklerinde başkanlığı niye desteklemeyelim ki” gerçeğini de bu nedenle dile getirdiler. Demirtaş: “başkanlık sistemini tartışırız, tek adamlığı değil.”
Neden başkanlık sistemini tartışırsınız? Pardon ama.. Parlamenter sistemi daha da güçlendirmeyi tartışmak varken? Biri bana bunu anlatsın.
AKP’nin, ordu ile ittifakı, üniter birliği zedeleyecek bir nitelik taşımaz, taşıyamaz. Ama Avrupa Konseyi Yerel Yönetimler Özerklik Şartı’na konan çekinceleri kaldırmayı planladıklarını açıkladı AKP. Zaten bu metin, siyasal bir metinden çok demokratik bir belgedir. HDP ve PKK’nin, bugünkü durumları itibarıyla salt böyle bir değişiklik ve “Türk” sözcüğünün anayasadan kaldırılması karşılığında, RTE’nin tek adamlığına evet der mi, bilemem. Fakat, bu konuda pazarlık alttan alta sürüyor. Bazılarına bu kâbus gibi görünse de.
Bir de: RTE-TSK’nin, “özyönetim”, “devletsi” yapıları her şeyi göze alarak dağıtma politikası sonucu, HDP ve PKK’de bu iş savaşla-terörle olacak şey değil, kanaati yerleşir mi? HDP ne koparırsak kârdır noktasına gelir mi?
PKK’ye bir şey diyemem çünkü artık bir “ülkeleri” var Suriye’de.
HDP? “Türklerin” eline geçer mi? Yani “Türkiyelilerin”...
Her şeyin ucu açık..