Önce Cumhuriyet’in Kuruluşunu kutlayarak yazıya başlayalım. Nice yıllara! Cumhuriyet Gazetesi içinde bulunduğu sorunları/zorlukları aşma potansiyeline, şüphesiz ki içinde ve dışında sahiptir. Cumhuriyet, bir mirastır. Cumhuriyet tarihimizin, Kurtuluş ve Kuruluş yıllarının mirası… Bu nedenle bu mirasta herkesin payı ve sahipliği vardır.. Sadece gazeteyi yönetenlerin sorumluluğunda değildir Cumhuriyet…

Cumhuriyet’imize elbirliğiyle sahip çıkacağız.. Nice yıllara yeniden!

***

Epey bir zamandır yazmak istediğim ama siyasette debelenmekten gündeme getirmeye zaman bulamadığım konuyu deşmekte kararlıyım bugün! Analar ağlamasın, şüphesiz ki ve tabii ki! Evet tabii ki analar ağlamasın, ama ağlayan analar sadece asker ve PKK’lilerin anaları mı? Bu ülkede her yıl kaza süsü altında işlenen “işçi cinayetleri”ne kurban gidenlerin anaları ana değil mi?

Şükran Soner yazmıştı, ama yetmez, bu olayın gazetelerin manşetinden inmemesi gerekiyor, eğer bu ülkede gazete, medya ve ülke gerçekleri diye bir şey varsa!

Sıkı durun: 2012’de iş cinayetlerine kurban gidenlerin sayısı 1100!

AKP’nin 10 yılında toplam 11.000 işçiyi kaybettik!

ON BİR BİN cinayet!

Bunlar kayıtlara geçenler.. Yani neresinden baksanız, 30 yıl boyunca ülkede 20 bini aşkın işçi, iş cinayetlerine kurban gitti..

Bu demektir ki: 20 bin anne, eş ve çocuklarıyla birlikte en az 100 bin gözü yaşlı insan...

Ağlayan analar, bacılar..

Mühendis ve Makine dergisinin, CHP ve diğer ilgili kurum ve derneklerin rapor ve rakamlarına göre Türkiye iş cinayetlerinde Avrupa birincisi, dünyada da üçüncü sırada!

AKP’nin 10 yıllık döneminde iş cinayetleri ikiye katlanarak büyüdü.

Avrupa Birliği’ne üye 15 ülkedeki iş cinayetlerinden 7 kat daha fazlası AKP döneminde gerçekleşmiş. Acaba son 10 yılda ülkedeki çatışmalarda bu kadar kişi öldürüldü mü?

Hiç iş göremeyenler de var. Sayıları 2003’te 1452 iken, 2011’de 2086’ya yükselmiş..

Bunlar kayıt içi rakamlar. Çünkü sigortalı işçi sayısı 10 milyon kadar görünüyor. Oysa piyasada çalışan sayısı 24 milyon! Bu demektir ki, kaybedilenlerin sayısı resmi rakamları çok aşıyor. Kaçak işyerlerinde ölümlerin daha çok olduğunu da düşünmeliyiz.

***

AKP kuralsız çalışmayı teşvik edici bir çalışma dünyası oluşturuyor.

Taşeronlaşma, sendikasızlaştırma, patronların dayattığı işyeri koşullarını işçilere kabul ettirme baskıları… Yeni gündeme getirilen özel işçi bulma büroları…

İktidarın “büyü de nasıl büyürsen büyü, kârını artır da nasıl artırırsan artır, kazan da nasıl kazanırsan kazan, sömür daha fazla sömür ki para kazan ve bu paranla yeni iş alanları aç, oradan da sömür alabildiğine…” politikasını gören var mı...

Ne diyor, RTE anayasasını, diktasını bize her koşulda dayatmak için “analar ağlamasın” propagandasının şampiyonları? Savaşa milyarlarca para akatılıyor, yazık, bu paralar ülke kalkınmasına harcanmalı... Şüphesiz çok masum ve hepimizin istediği bir şey...

Ama iş kazalarının ve meslek hastalıklarının ülkeye faturasını merak eden var mı? Şükran Soner rakam veriyor: 2011’de 50 milyar TL!

İşçilerin, kendi özgür, bağımsız, işçi haklarını sonuna kadar savunacak sendikalar içinde örgütlenmesini önlerseniz... “iş kazaları/cinayetleri” konusunda, işyerlerinde gerekli bütün önlemlerin alınmasını da önlemiş olursunuz...

Madenlerdeki cinayetlerden sonra yapılan araştırmaların hemen hepsi, iş müfettişlerinin kazalardan önce eksiklikler saptadığını gösteriyor... Ama varılan karar hep, “eksiklikleri tamamla, ama işe de devam” oluyor… Sonra, bummm, kaza!

AKP iktidarı, işçiyi, emeği savunmasız, mücadelesiz bırakarak, iş hayatında kuralsızlığı teşvik ederek, kayıt dışı işyerlerine göz yumarak, sigortasız çalışmaları adeta koruyarak… önümüzdeki korkunç sayıdaki işçi cinayetlerine zemin hazırlamaktadır...

Tam 11 yıldır!

***

Soruyorum:

Sadece geçen yıl ölen...

ON BİR BİN İŞÇİNİN ANASI ANA, BACISI BACI, ÇOCUĞU ÇOCUK, KARDEŞİ KARDEŞ, EŞİ EŞ… DEĞİL Mİ?

Şöyle sık sık imza toplayan aydınlarımız, yazarlarımız, şarkıcılarımız…

BİR DE ŞU 11.000 İŞÇİNİN ANASINA, BACISINA SAHİP ÇIKSANIZ...

Gazete ve televizyonlarda onlarla röportajlar yayımlansa, işçi cinayetlerinin ardında kalan gözyaşlarıyla şöyle milletin bir yüreğini yaksanız..

Hadi… Hadi ama!..