Tam bir ay önceydi. Bir üniversite öğrencisinin okul yurdunda yaşamına son verişinin haberini okudum gazetede. Sizler de gördünüz mutlaka. İsim yoktu, üzüldük ailece. 2 saat sonra oğlum geldi, o öğrencinin tanıdığımız birisi, Ankara’da Pakistan Okulu’ndaki öğretmenlerinin kızı Elif olduğunu söyledi ve dünya başıma yıkıldı sanki. 

Elif’in mevlüt ve duası vardı 10 Kasım’da, ulu önder Atatürk’ü aramızdan ayrılışını 85. yılında andığımız gün. Mevlüt çağrısında Elif’in Anıtkabir’den ufuklara umutla, gülümseyerek bakan, gelecek vaat eden bir fotoğrafını koymuş babası. O şimdi ufuklara baktığı noktada Ata’mıza kavuştu.

Ulu önder Atatürk, Elif’i görünce eminim pek memnun olmamıştır. “Senin daha yapacak çok işin vardı çocuk, burada ne işin var, çok gençsin niye bu kadar acele ettin demiştir” ihtimal! Ana babasının kara kaşlı kara gözlü bir tanecik kızları, ilk göz ağrıları Elif ne cevap vermiştir acaba... “Ben doktor olacaktım büyük hayallerim vardı, bebeklere-çocuklara yardım edecektim. Ata’m, ben sizin izinizdeydim, bir adım kalmıştı hedefime” demiştir belki!

Elif, tıp fakültesine Fransa’da başlamıştı ancak vatan ve ailesine özlemle ille de ülkesine dönüp burada okumak uğruna okulu bırakmış, Hacettepe Tıp Fakültesi’nde en baştan okuyordu. Çoğu kişi yurtdışında okumak için can atarken, çoğu doktor çaresizlikle yurtdışına çalışmak için giderken, gitmek zorunda bırakılırken o büyük bir istekle geri dönmüştü.

Acaba Elif, ulu önder Atatürk’ün vatanımızı emanet ettiği gençlerin umutsuzluk içinde, sistem ve eğitim sistemi içindeki olumsuzlukların, liyakatsizliğin kurbanı olup son zamanlarda kendi hayatlarına kıydıklarını da söyleyebilmiş midir Ata’sına? Belki hayata küstürülüp erken giden gençler orada buluşup bütün bunları beraber anlatmışlardır Ata’mıza. 

İstemezler miydi onlar da hayallerini gerçekleştirip mutlu yaşamayı, vatana sahip çıkmayı, en büyük emanetimizi korumayı, 100 yıllık Cumhuriyetimizi nice yüzyıllara taşımayı! İstemez miydi onlar da mezuniyette ailelerini gururlandırmayı, bir gelecek kurmayı...

Elif’in sadece insanlara değil tüm canlılara saygısı sevgisi büyüktü. Hacettepe hayvan koruma grubun üyesi idi. Onun yazdığı notlar hâlâ Hacettepe Üniversitesi kırtasiyesinde satılıyor... Hacettepe Pediyatri Kulübü’nün kurucusu idi. Hocalar ile konferanslar düzenler, makale sunumu yapardı. Elif, genç yaşta aramızdan erken ayrılan gelecek vaat eden bir öğrenciydi.

Sevgili Elif ve umutsuzca sistem içinde çıkış yolu bulamayan diğer gençlerimiz, şimdi sizler Ata’mıza emanetsiniz, emin güvenli ellerdesiniz. Mekânınız cennet olsun. Bizler, geride kalanlar ne yapalım şimdi? Sebep olanları sadece vicdanlarına mı emanet edelim? Biliyoruz ki çözüm o değil, başka bir çıkış yolu lazım bize başka.

GÜLSEREN TOZKOPARAN JORDAN