“Türkiye bir geçiş ülkesidir. Bu geçişte pusula Atatürk düşünceleridir.”

Bu sözü söyleyen bilim adamı, 33 yıl önce öldürülmüştü... 7 Aralık 1979 günü Levent otobüs durağına giderken!..

Katilleri bulundu mu? Hayır! Ondan önce, ondan sonra yok edilen nice değerlerin katilleri de bulunmadı. Belki de arayan olmadı! Belki değil kimileri sevindi, bu Mustafa Kemalci aydınlar birer birer ortadan kaldırıldı, meydan bizlere kaldı, diye!..

Cavit dostumdu. Sevdiğim, saydığım bir insandı. Bilgisiyle, görgüsüyle, derin kültürüyle, köy gerçeklerimize, toplumumuzdaki bozukluklara eğilen kalemiyle, kafasıyla, direnmesiyle...

Köy Enstitüleri’nin en önde gelen savunucusuydu. Cumhuriyet tarihinde etkin olan Ziya Gökalp’leri, Prens Sabahattin’leri, Dr. Rıza Nur’ları tanıtmak, gerçekleriyle anlatmak çabasındaydı. Birçok kitap yazdı. Azgelişmişliği sosyolojik açıdan ayrıntılarıyla sergiledi. Ağrı Dağı’ndaki Horoz, Atatürk’ü Anlamak ve Tamamlamak, Temeldeki Çatlak adlı kitaplarıyla edebiyat alanında da kalıcı yapıtlar verdi.

Yıllarca birlikteydik. Aydınlık veren kişiliğiyle... Ama anlamadılar onu ya da çok iyi anladılar. Kendi kafalarına aykırı buldular. Düşman saydılar. Profesörlüğünü zorlukla elde etmesi bile yakınları diye bilinenlerin düşmanlığındandı.

Ve bir gün sabah otobüse binip dersine koşarken iki yandan çapraz ateşe tutularak yol ortasında öldürdüler ya da öldürttüler... Elinde küçük çantası ve kitaplarıyla...

Unutuldu mu? Evet, biraz öyle!.. Böyle unutulmaz bir bilim insanı unutulur mu? Ama Türk toplumu değer bilmiyor, hatta bilmek de istemiyor! Kendine “bilimci” diyen gerçek cahiller, Tütengil gibi bir anıt aydını çekemez, onu unutturmak ister!

Cavit’i 33 yıl sonra özlemle anıyorum. “Pusulamız Atatürk düşünceleridir” diyen insanın unutulamayacak bir değer olduğuna inanıyorum.