George Macdonald, “Cesaretin en korkunç düşmanı, korkunun kendisidir, korkulan şey değil; içindeki korkuyu yenmeyi başarabilen insan en büyük kahramandır” derken korkunun, insanlığın bir numaralı düşmanı olduğunu ifade eder bize.

Bugün ülkemizde artık her şeyden korkar olduk. Ülkemizin ve dünyamızın dengesi bozuldu. Toplumlar kötü ve çapsız liderler tarafından yönetiliyor. Sevgi saklanmış, ortaya çıkmıyor.

Tarihte halkını korku vadisinden çıkarmayı başaran büyük kahramanlar vardır. Bu kahramanlardan biri Tanrı’nın bizim milletimize bir lütuf olarak gönderdiği Atatürk’tür. Ondan da korkar olduk. Söylediklerinden, hitabelerinden, bize emanet bıraktıklarından çok korkuyoruz! Bazı zamanlar dirilip karşımıza çıkmasından da korktuğumuz oluyor. Korkumuzu yenmek için Anıtkabir’i başka bir ülkeye taşımayı da düşünebiliriz.

Bizce bu korkuların sebebi, Nicholas Murray Butller (Colombia Ün. Rektörü, 1942-45) “Dünya üç grup insandan oluşur. Eşyayı ortaya çıkaran ve yapan küçük elit bir grup; eşyanın yapılmasını seyreden oldukça büyük bir grup ve nelerin olup bittiğinden habersiz, farkında olmayan muazzam bir kalabalık” şeklinde yaptığı tespit. Gerçekleri bilmiyoruz ve öğrenmiyoruz. Millet olarak dünyada ve ülkemizde olan biteni umursamaz olduk.

Ama artık korkuları yenmenin zamanı!

Bilin ki düşmanınızın kim ya da ne olduğu hiç önemli değil. Onun en güçlü silahı sizin korkunuzdur.

Bir kitabede şunlar yazılıdır:

- Ölümle karşılaştım. Sordum: “Nereye gidiyorsun?”

- Ölüm yanıtladı: “Benares’e gidiyorum”

- “Oraya neden gidiyorsun” diye sordum.

- “Bin kişiyi öldürmek için”

Ertesi hafta tekrar karşılaştım ölümle.

Ölüme sordum: “Benares’e bin kişiyi öldürmeye gitmedin mi? Oysa yüz bin ölü var.”

Ölüm gülümsedi ve “Ben bin kişiyi öldürdüm, gerisini korkuları öldürdü” dedi.

Ey güzel insanım! Alman Profesör Schwartz’ın 10 Kasım 1938’de söylediğini aklından çıkarma ve korkunu yen. Çünkü sen korkusuz kahramanların soyundan gelmektesin.

Schwartz, günün yürekleri burkan haberini o da duymuş ve şaşkın durumda idi. Derse girip girmemekte kararsız kalmıştı. Bu nedenle rektöre sorar:

- Efendim, derse girip girmemekte kararsızım. Acaba ne yapsam?

Rektör şöyle cevap verir:

- Sizde böyle bir büyük adam ölünce ne yaparlarsa onu yapın.

Schwartz kollarını yana sarkıtarak üzgün bir sesle cevap verir:

- Bizde bu kadar büyük bir adam ölmedi ki!..

Not: Yukarıdaki anı Hanri Benazus’un “Yaşamın İçinden Atatürk Anıları” kitabından alınmıştır.