\n\n\n

Ülkenin bugünkü durumuna baktığınızda pek içi açıcı şeyler göremiyoruz. Dış politika bağımlı, ekonomi bağımlı, özel sektör bağımlı, medya bağlı, aydınlar ve ülke severler Silivri üniversitesini bitirdiler, artık master yapıyorlar. Her gün bizim rahat uyumamız ve mutluluğumuz için birçok genç de ölüyor. Bu durumda insanın ne bütçe rakamlarını analiz edip “bütçe açık verdi, tehlike var” demek, Avrupa’daki likidite krizini çözmek için parasal genişleme önlemlerinden söz etmek, “Türkiye’de enflasyon tehlikesi var, cari açık tehdide devam ediyor” kaygısını dile getirmek ne de allanıp pullanan ekonomi haberlerine yorum yapmak içimden geliyor. Zaten biliyoruz ki ülke ekonomisi refahı borçla temin etmeyi esas almış tüketime dayalı ve kırılgan bir ekonomi.

Peki bugün ihtiyacımız olan şeyler ne? Neleri düşünmeliyiz?Neleri hatırlamalıyız? Hangi kötü alışkanlıklarımızdan vazgeçmeliyiz?

Toplumsal saygıyı yaratmalıyız

Bir kere kalitesiz, zevksiz, kapı zili çalsa bile oyun oynamaya dayalı eğlence kültürünü sorgulamalıyız. Bizim için ölen gençleri düşünürek onlara saygı göstermeliyiz. Evimizde bile keyiflerimizi sınırlamalıyız. Bu insanlar neden ölüyor, ben ne yapabilirim, diye düşünmeliyiz. Bildiğiniz gibi Yunanistan aşırı eğlence yaşamından battı.

Eğlence pazarı iştah kabartan bir pazar. Bu pazardan nemalananlardan sınırlı da olsa bu özveriyi istemek belki gayri ticari bulunabilir. Ama ülkemizin geleceğini kurtarmak ve toplumsal saygıyı yaratmak için herkes bir maliyete katlanmalı ve toplumsal saygının maliyetine razı olmalıyız.

Toplumumuzun genlerinde olan merhamet, sevgi ve saygıyı yeniden toplumsal dokumuza işlemeliyiz.

Toplumsal vicdanımız olmalı

Neyin doğru, neyin yanlış olduğuna ilişkin iç ahlaksal duygu, anlam ve katkıya yönelik itki olarak tanımlanan vicdan ülkemiz insanında galiba yok olmuş.

Siyasetçimizde, yargıcımızda, polisimizde, akademisyenimizde, aydınımızda, bürokratımızda, işadamımızda yani hepimizde vicdan kayıplara karışmış.

Immanuel Kant “İki şey beni sürekli şaşırtıyor; yukarıdaki yıldızlı sema ve içimizdeki ahlaksal yasa. Vicdan içteki ahlaksal yasadır” diyor.

Evrensel vicdan da emperyalist ve vahşi kapitalist ülke ve şirketler yüzünden yok olmuş durumda. Evrensel vicdansızlığa karşı ülkemizde tarihimizden gelen bir vakur ile toplumsal vicdanımızı yeniden ortaya koymalıyız.

Egonun vicdanı ve sevgiyi yok ettiğini bilmeliyiz

Vicdan sessizdir, sakindir. Ego ise zorbadır, despottur ve diktatördür.

Ülkemiz egolarla yönetiliyor ve bu da zorbalık ve diktatörlüğü getirmiş durumda. Kontrol konusunda ise ego üstünlüğünü vicdana kabul ettirmiş gidiyor...

Gandi’nin öğretisini hatırlamakta yarar var.

Bakın Gandi bizi mahveden yedi şeyi şöyle sıralıyor:

- Çalışma olmadan kazanılan servet.

- Vicdan olmadan haz.

- Karakter olmadan bilgi.

- Ahlak olmadan ticaret.

- İnsanlık olmadan bilim.

- Özveri olmadan ibadet.

- İlke olmadan siyaset.

Seneca’nın sözü ile bizi yönetenlere, siyasetçilere bir çağrı yapalım:

“En güçlü kişi, kendi gücünün hâkimi olandır”

Egolar gücünüze hâkim olmanızı engellemesin. Toplumun geleceğini egolarınız belirlemesin. Adaletin kantarını egonuz değil vicdanınız ayarlasın…