2000 yılından itibaren bu gerçek, hep şamar gibi yüzümüze vurur ama maalesef bir türlü kavrayamayız, nedir bu gerçek? A milli futbol takımımız dönem dönem, güzel başarılara imza atar. Son Avrupa Şampiyonası’ndaki grup ikinciliğimiz gibi. Ki bizim dönemimiz, yani 80’li yıllarda ise, bu durumun tam tersiydi. Genç ve Ümit takımlarımız çok başarılıydı ama A milli takımımız çok kötüydü. O başarılı gençleri ve ümitleri bir türlü organize ederek A milli takıma adapte edemeden, çoğu futbolcularımız yok olup gitmiştir. A milli takıma girenlerin çoğunun da futbol hayatları maalesef aşama gösteremeden bitmiştir. Şimdi ise tam tersi, bakıyoruz gençlerde ve bilhassa ümitlerde çok kötüyüz. Hele şu son Andorra ümit milli takımına 2-0 yenilmemiz, tek kelimeyle rezalet. Küçücük bir ülkenin, çok güçsüz bir milli takımına karşı net bir yenilgi, olacak şey değil.

Takımı incelersek, F.Bahçe, Beşiktaş, Trabzon ağırlıklı Süper Lig kulüpleri futbolcularından kurulmuş. Sadece Schalke 04’ten bir Ahmed Kutucu ile S.Roterdam’dan H.İbrahim Dervişoğlu var. Özetle hepsi Türk takımlarında Türk hocalarla yetişmiş futbolcular ama başarı yok.

Gelelim A milli takıma. Büyük çoğunluğu Avrupa’da altyapı eğitimi almış, bir kısmı da bizden giderek, orada hem teknik olarak hem de spor-futbol kültürü açısından büyük bir gelişim yaşayan genç futbolcularımız. Demek ki bizde bir yanlışlık var. Bu yanlışlık üzerine ben dahil, başta çok değerli Cumhuriyet spor yazarlarımız olmak üzere, diğer kişilerle çok güzel ve yol gösterici yazılar yazmakta. Ama görüyoruz ki hepsi boş, ne dinleyen, ne de değerlendiren tek yetkili var. Sonuç mu? İşte Türkiye liglerindeki kalitesizlik ve neticesinde ümit milli takımızın başarısızlığı. Bunun yanında yurtdışı eğitim ağırlıklı gençlerin teşkil ettiği A milli takımın başarısı. Bakıyorum Spor Bakanımız da, TFF Başkanımız da bu başarı ile büyük bir övünç içindeler. Vallahi şaşırmamak mümkün değil, neden mi? Bu başarıya başta onlar olmak üzere son 20 yılın tüm spor bakanlarıyla, tüm TFF Başkanları’nın ne katkıları olmuş acaba? Cevap: Koca bir hiç! Üç, beş kabiliyetli futbolcumuzla, Avrupa’da yetişmiş gençlerimizle güzel bir jenerasyon yakalamışız, hocamız da güzel bir hava yaratmış, aynen 2002 Dünya Kupası’nda Güney Kore’deki başarımız gibi. Sonra ne oldu ? Takım dağıldı. TFF de hocamızın işine son verdi. Hatta hocamız TFF ile mahkemelik oldu. Dağıldık ve bugünlere kadar geldik. Şimdi Avrupa Şampiyonası grup maçlarına iştirak ediyoruz, inşallah finallere kalırız. Ama sonra. Ama sonra!..