İYİ niyetlerle dolu ve kendinize güvenerek azimle başlamak için takvimlerin ilk sayfasını beklediğiniz çok olmuştur. Bu, ya bütünleme sınavına hazırlanmaya başlamak için yaz sonunun ilk pazartesidir, ya bir temel atma ve kurdele kesme törenidir ya da yeni bir kitap yazmaya başlamak için masaya oturma gününüzdür. İlk sayfa o bakımdan anlamlı ve önemli. Belleğinizde yakın geçmişin başarısızlıklarından, sıkıntı ve üzüntülerinden kalma kırıntılar olmamalı, ilk sayfa her yeniliğe açık olmalıdır.
Bir yılın ilk gününden daha iyisi olabilir mi bu iş için?
Öyle bir meydan temizliğinin son dakika telaşıyla da olsa daha önce bitirilmiş olması gerekirdi, ama ziyanı yok, yeni sayfayı o temizliğin başlangıcı olarak da kullanabilirsiniz.
Devlet işleri açısından şimdiki durum böyle galiba. Önemli görevlilerle ilgili birtakım davaların hükme bağlanıp sonuçlandırılması gerekiyordu, olmadı. Peki, yeni bir yasayla bu sürecin hızlandırılmasına yönelik ekspres, ama sağlam kurallar getirilemez mi? Hem temizlik, hem reform; geçmişten geleceğe armağan.
Ayrıca, yine yakın geçmişin kızgınlıklarından ve hınçlarından doğma olağanüstü ağırlıkta cezalar. Birkaç günlük gözaltıların bile acısını çekmemiş insanların hükmettiği “müebbet”ler, on beş yirmi yıllık “ağırlaştırılmış”lar, sanki bir futbol maçının frikik düdükleri gibi üflenmiş. O ağırlıkların “terbiyetkâr”lığı beklenilmeden mantıklı hafifletmeler yapılamaz mı? Böylesi, geçmişin tartışmalı “genel” ya da “Rahşan” aflarından daha iyi ve yapıcı izler bırakamaz mı?
Kilitlenmişlik ve tıkanıklık eski zamanların battal yönetimlerinin markasıydı; Cumhuriyet eşitlik, özgürlük, demokrasi gibi kavramlarla birlikte yerindelik, modernizm, sürat ve dakiklik anlamına da gelmemeli mi?
Haydi evrensel Cumhuriyet, göster kendini.