Solistin araştırıp dağarcığına yeni yapıtlar katması çok övülecek bir yönüdür. Geçen hafta İDSO Denizbank konserlerinde ünlü kemancımız Veriko Tchumburidze’den Eric Korngold’un (1897-1957) op.35 Keman Konçertosu’nu dinledik. Veriko bu yapıtı ikinci kez çalıyormuş. Olağanüstü çaldı. Avusturyalı şef Andreas Ottensamer ise ilk kez yönetti. Şef, solist ve orkestra üyeleri kusursuz bir uyum içindeydiler. Başkemancı Özgecan Günöz’e de tebrikler.

Erich Wolfgang Korngold, Hollywood filimlerine yaptığı müziklerle ünlenen Avusturya asıllı Amerikalı besteci, müzik dünyasına bir harika çocuk olarak girmiş. 1931’de Viyana Müzik Akademisi’nde profesör olmuş. 1934’te Naziler’den kaçıp Holywood’a yerleşmiş. 1936’da ve 1938’de film müzikleriyle iki kez Oscar almış. Bu arada geç-Romantizm stilindeki besteleri ölümünden sonra değerlenmiş. Geçen hafta Veriko Tchumburidze’nin solistliğinde dinlediğimiz Re Majör, op.35 Keman Konçertosu gibi.

Veriko 1996’da Gürcü ve müzisyen bir aileden Adana’da dünyaya gelmişti. Babası David Tchumburidze obua sanatçısı, annesi Lili Tchumburidze keman sanatçısı; her ikisi de 1995 yılından bu yana Mersin Üniversitesi Devlet Konservatuvarı’nda öğretim görevlisi olarak pek çok öğrenci yetiştirdiler. Kız kardeşi Sofiko da keman sanatçısı olarak çalışmalarını Münih’te sürdürüyor. Veriko, Selahattin Yünkuş ve annesi Lili Tchumburidze ile kemana başladı. İlk yurtdışı konserini Lucern Oda Orkestrası ile verdi. Howard Griffiths yönetimindeki Berlin Oda Orkestrası ile özel bir kayıt gerçekleştirdi. Viyana Müzik ve Tiyatro Yüksek Okulu’nda Prof. Ana Chumachenco’nun sınıfından mezun oldu. Dora Schwarzberg ile çalışmalarına devam etti. Birçok ulusal ve uluslararası yarışmada ödül alan sanatçı, 2016 yılında dünyanın en eski keman yarışmalarından olan 15. Uluslararası Henryk Wieniawski Keman Yarışması’nda Türkiye ve Gürcistan adına birincilik ödülü aldı. Bu ödül onun kariyeri için çok büyük bir dönemeç oldu. O günden beri uluslararası alanda ünlü orkestralardan ve oda müziği guruplarından çağrı almakta. Güher-Süher Pekinel’in başlattığı Dünya Sahnelerinde Genç Yetenekler projesi kapsamında desteklenen sanatçı, aynı zamanda Pekinellerin kendi deneyimlerinden yola çıkarak ona verdiği öğütlerle çalışmalarını halen Münih’te sürdürüyor.

ŞOSTAKOVİÇ’İN ÖLÜMSÜZ SENFONİLERİ

20. yüzyılın en büyük Rus bestecilerinden Dimitri Şostakoviç (1906-1975), nice çağdaşı ülkesini terk ederken ülkesindeki ikilemlerin acısıyla kavrulmuş, gün olmuş uğruna tüm sanatını adadığı Stalin rejimi tarafından baş tacı edilmiş, gün olmuş aynı rejim tarafından yenilikçi olmakla, işçiye köylüye seslenmemekle suçlanmış, aşağılanıp cezalandırılmıştır. 15 senfonisi, piyano, keman konçertoları, opera ve oda müzikleriyle ve hemen her yapıtındaki belirgin imzasıyla tarihsel bir dönemin simgesidir. Şostakoviç’in geçen hafta Andreas Ottensamer yönetimindeki İDSO tarafından seslendirilen Beşinci Senfonisi, onun yüksek otoriteler tarafından yeniden saygınlık kazanmasını sağlamış bir yapıttır. Bu senfoniyle “Sovyet senfoni geleneğinin en büyük ustası” olarak yeniden onurlandırılır. Bugün hâlâ nice sinema ve reklam filmlerinde Beşinci Senfoni’nin son bölümü, coşkulu ritmi, alımlı melodisiyle yer alır. Besteci kendine ayırdığı yapıtlara bir de imza atmıştır. Adının Rusçadaki baş harflerinin karşılığı olan Re, Mi Bemol, Do, Si bekar motifini kullanır.

Andreas Ottensamer bu senfoniyi incelikleriyle, ses yükseltilerini denetleyerek, bütün çalgı gurupları arasındaki dengeyi koruyarak yönetti. Bu da zevkle dinlediğimiz, aklımızdan, kulağımızdan kolay çıkmayacak konserler arasına girdi. Bravo İDSO’ya.