AKP’nin 2002 seçimlerinden 2010 referandumuna kadar stratejisi Küçük Emrah filmleri modundaydı. “Biz mağdur olduk”, “Bize komplo yaptılar”, “Ah bir bilseniz bize 28 Şubat’ta neler neler ettiler” sızlanmalarıyla yapılan mağduriyet edebiyatı epey iş gördü. Eğer yerli mağduriyet malzemesi bulunamıyorsa ithal mağduriyetlere sığındılar. Kimi zaman Gazze kimi zaman Myanmar kimi zaman da Mısır’daki Rabia için toplu ağlama seanslarına dönüşen mitinglerde oy devşirilmeye çalışıldı. Tam malzeme bitmişti ki bu kez imdatlarına FETÖ yetişti. 15 Temmuz, askeri vesayet, terör, faiz ve döviz lobileriyle korkutmalar iki seçimi kurtardı. Ama artık seçmen her seçimde önüne konan menüden usandı.
Farkına varınca yine dine abandılar. “Erdoğan’a oy vermek sevaptır”, “AKP’ye oy ver cennetin anahtarını kap” dedilerse de nafile. Ucuza zerzevat alacağım diye kuyruklarda beli bükülmüş fukaranın “aç karnına sevap işlenmiyor” serzenişini görünce çıldırdılar. Soğan, patates depolarına, “hücre evi” muamelesi yapıp koçbaşlarıyla baskın düzenlemeleri mizah konusu olunca bu hamleden de vazgeçtiler.
Dünyada sıcak para tükenince bizimkilerin allayıp pullayıp sattığı “güçlü ekonomi”nin cilası da dökülüverdi. Başta Almanya olmak üzere bilumum AB ülkesinin kıskandığı Türkiye ekonomisi 20 liralık patlıcanla, 25 liralık fasulye önünde diz çöküverdi. Her seçimde benzin, sana yağı kuyruğunu diline dolayan Erdoğan, bu kez kuyrukları ağzına almadı. Kuyruk yerine savcılara buyruklar yağdırdı. Mansur Yavaş hakkında soruşturma açtırdı. Seçilmesi halinde başkanlıktan alınacağını söyledi. Sadece Yavaş mı? Millet İttifakı listesindeki birçok ismi teröristlikle suçlayıp onlar hakkında da seçim sonrasında üyeliklerinin düşürüleceğini ilan etti.
AKP’li bakanlar, milletvekilleri ve adayların muhalefete, muhalefete oy verenlere; “teröristler”, “ezik insanlar”, “öküz”, “adi” hakaretleri bu kez muhalefeti mağdur durumuna düşürdü. Adaylar belirlendiğinde muhalefet partilerinin seçmenlerinin “sandığa gitmeyeceğim” demesinden korkuluyordu. Gerçekten de o ilk günlerde muhalif seçmenler burnundan soluyor ve büyük bir kısmı “sandığa gitmeyeceğim, hem gitsem ne fark edecek ki, oylarına bile sahip çıkamıyorlar” diyenlerin sayısı bundan önceki hiçbir seçimde olmadığı kadar yüksek görünüyordu. Ama Cumhur İttifakı’nı oluşturan MHP ve AKP’nin tehditleri, hakaretlerine bir de ekonomik krizin hasarı eklenmesi muhalefet blokunun seçmenini motive ederken, AKP ve MHP seçmeninin bile vicdanını kanattı. Artık iktidar tarafı küskün seçmen sorunuyla boğuşuyor.
Önceki seçimlerde gerine gerine anket sonuçlarını açıklayan iktidar mensupları ve yandaş medya, bu seçime anketçilerle de kavgalı giriyor. Bütün bu sorunlar yetmezmiş gibi son haftaya girilirken doların ateşi de aniden yükselmesin mi? Hem de Damat Bey’in kurun düşeceği müjdesi verdiği gün. Olacak iş mi? Yatırımcılar dört haneye çıkan faizlerle TL alıp da dövize yatırım yapmasınlar diye hemen merkezi Londra’da bulunan finans merkezinde swap faizlerini artırdılar. Bu hamle sonucunda içeride dövizi düşürünce bu kez yerli yatırımcı düşen dolara abanınca kur yeniden yükseldi. Uluslararası piyasadan TL toplayıp içerideki yatırımını dövize dönüştürüp çıkamayan yabancı yatırımcı, çare olarak tahvil ve hisse senedi yatırımlarını satışa yönelince bu kez borsa çöktü. Hisse senedi ve tahvil piyasasındaki yatırımlarını bozdurup dolar alarak Türkiye’den ayrılan yabancı yatırımcıyı seçim sonrası bir daha yatırım yapması için nasıl ikna edecekler meçhul. Artık kim güvenip gelecek Türkiye’ye yatırım yapmaya? Swap piyasasındaki faizleri yükseltmenin Hazine’ye getireceği kambur da cabası.
Sizin anlayacağınız iktidarın seçime yönelik bütün söylemleri ve hamleleri çöktü. Seçmenin muhalefet blokuna meyletmesini hazmetmekte zorlanıyorlar. Ne sevap, ne swap, ne cennet vaadi ne de minarelerden asılan afişler işe yaramıyor. Bu haletiruhiyede seçime giden iktidar kanadı şimdiden “Minareden at beni in aşağı tut beni” türküsünü çığırmaya başladı.