Ne zaman bir erkek parmağı havaya kalkıp kadınlara doğru ileri geri sallanmaya ve daima apış arasına odaklı ahlak dersi vermeye kalksa, o parmağı hart diye ısırıp koparmak gelir içimden.
Ne yazık ki vahşi değilim, iğrenirim. Zaten o parmaklar da size, bana karşı değil, ısırmayacak “bende”lere karşı sallanır. Bizim gözümüze televizyonda görünür. Plazma ekranları da dişlemek kolay değil.
Bir şehriyarımız* var; işte o plazma ekranlarda en çok onun parmağı sallanır.
Kadının erkekten farkını, toplumsal konumunu; neyi, nerede, kiminle, ne zaman, nasıl yaşaması gerektiğini saptar. Kadının döllenmesiyle de yakından ilgilidir ve döl artışına özel bir önem verir. Kürtajı katliam sayıp tecavüz sonucu hamileliklerde bile yasaklatmaya kalkmış -henüzbaşaramayınca, şimdi de doğum kontrolüne takmıştır.
Şehriyarımız her ne kadar Türkçeyle felsefe yapılmayacağına hükmettiyse de “doğum kontrolü vatana ihanettir” mantığı, kontrolsüz doğum için gereken cinsel ilişki çokluğunu ister istemez “vatana hizmet” olarak tanımlar. Bu da felsefi bir çıkarsamadır.

***

Vatan hizmeti olarak sınırsız seks, Osmanlıca felsefeye uyar mı uymaz mı bilemem. Ama “doğum kontrolü vatana ihanettir” saptaması, bana böylesi ihanet tarihindeki en hazırcevap haini anımsattı.
Arletty, 20. yüzyılın birinci yarısında Fransa’nın en ünlü kadın oyuncularından biriydi. Sinema tarihinin efsane yönetmeni Marcel Carne’nin başta “Cennetin Çocukları” olmak üzere dört filminde başrol oynamış; tiyatroda Sacha Guitry, Jean Cocteau gibi unutulmaz isimlerle çalışmıştı.
İkinci Dünya Savaşı’ndaki Alman işgali, eğlence ve aşkı seven Parislilerin yurtseverliği için zor sınavdı. Yurt sevgisi ağır basanlar düşmana karşı direnmek üzere örgütlenirken çoğu işgalcilerle işbirliği içine girdi. Bazı kadınlar da o güne kadar hiç görmedikleri kadar uzun boylu, sarışın ve mavi gözlü Almanlara gönlünü kaptırdı.
Esmer güzeli Arletty de çok yakışıklı bir Luftwaffe subayı, Hans Jürgen Soering’in çekiciliğine dayanamadı. Birbirlerine gerçekten tutulup büyük bir aşk yaşadılar.

***

Sonunda yenilen Alman ordusu Paris’ten çekilirken Arletty’yi Almanya’ya götürmek istedi Soering. Kalırsa, başına gelecekleri her ikisi de tahmin edebiliyordu.
Ama Arletty, âşığıyla birlikte Almanya’ya gitmeyi reddetti.
Paris’i ele geçiren Direniş Ordusu, düşmanla işbirliği yapanları yakalayıp önemine göre ya kurşuna diziyor ya da mahkemeye sevkediyordu.
Sokağa dökülen halk da Alman subaylarla ilişki kuran kadınların peşine düştü. Avladıkları dişi hainleri çırılçıplak soyuyor, tükürük yağmuruna boğuyor, saçlarını kökünden kazıyorlardı, sokak ortasında.
Arletty, saklandığı arkadaş evinde tutuklandı. Saçları kesilmedi. Sorguya çekildi, 11 gün emniyet müdürlüğündeki bir hücrede bekletildikten sonra Drancy tutukevine gönderildi.
Şöhreti yüzünden, elbette herkesin “ben de direniyordum ama gizli” mavallarıyla yurtsever kesildiği Fransa’da, düşman Almanla “yatay işbirlikçiliği” adı takılan yatak muhabbetinin simgesi olup çıkmıştı.

***

Sonunda mahkemeye çıkartıldı. “Vatana ihanet” suçundan yargılandığı davada ayağa kalkıp: “Kalbim Fransız, ama kıçım uluslararasıdır!” dedi.
Yargı heyeti başkanı, kaidesini herhangi bir yabancı ulusa değil, Fransa’ya düşman Alman işgaline sunduğunu anımsatınca, omuzlarını silkti: “Madem öyle, düşmanı Fransa’ya sokmamanız gerekirdi!”
Artık tıklım tıklım dolu mahkeme salonunu güldürdüğü için midir yoksa düşündürdüğü için mi bilinmez Arletty birkaç hafta tutukluluktan sonra, serbest bırakıldı. Film çevirmemek koşuluyla, mahkeme kararını Houssey şatosunda gözetim altında beklemesine izin verildi. Zaten 6 Kasım 1946’da çıkan mahkeme kararı da basit bir “kınama” olup; suçu “1941’de tanıdığı Alman subayla aşk ilişkisi kurmak” diye kaydedilmişti.

***

Üstelik gerçek aşk, hem de tutkulu ve büyük bir aşktı, Hans Jürgen ile Arletty’nin yaşadığı.
Fransız oyuncu, mahkemesi biter bitmez Almanya’ya, âşığıyla buluşmaya gitti. Soering, kendisinden on yaş büyük Arletty’ye evlenme teklif etti ama Arletty’nin kalbi gerçekten Fransa’nındı!
Reddetti, ülkesine döndü. Yeniden film çevirmeye başladı. İki sevgili, ateşli aşk mektuplarıyla sürdürüyorlardı ilişkilerini.
Luftwaffe subayı Soering, savaştan önce yargıçtı. Bir süre sonra Luanda’ya Alman konsolosu atandı.
1949 yılında Paris’e geldiğinde, Arletty sevgilisinin kalbinde başka bir kadına yer açıldığını hissetti. Zaman, sevgilileri yavaş yavaş birbirinden uzaklaştırmaya başlamıştı.
Soering, 1960 yılında yüzmek için girdiği Kongo Nehri’nin sularına kapılıp kayboldu. Cesedi bulunamadı.
Arletty, onun ölümünden sonra yaşadığı otuz yılda, kimseyi hayatına sokmadı.
İki sevgilinin ortak çocukları olmadı ama bugünkü Alman-Fransız dostluğuna bakılırsa, “vatana hizmet”te kusur etmedikleri söylenebilir!
*Padişah

G NOKTASI
TALİH
Eski denizcilerin
yalancısıyım
Gemilerin de
talihlisi
olurmuş
kimilerine
ışıklı limanlar
durgun denizler
kimilerine kör
kuyular
sert havalar
gece yatağa
girerken
ferahlatıyor beni
sonunda
eşitleniyorlar
avuntusu
ya parçalanıyorlar
ya da maviliklerin
bağrındalar
bir yastık bir
yorgan
yatağın bir kenarı
yazılarım şiirlerim
gece yarıları bitip
başlayınca
sabahlar
dalgalar fırtınalar
batıp çıkan
talihsiz gemiler
gibi
ekmek kavgalarım.
A.KADRİ ERGİN

“Aşk için yapılan her şey, iyiliği de kötülüğü de aşar.”
FRIEDRICH NIETZSCHE