Tanrı Ol’un yeryüzündeki varisi, yediemini ve dahi gayri meşru oğlu Ulu Çoban Muktedir Makropiç; bizzat devirdiği Mikronezya ekonomisini doğrultmak için son çare, savaşa hazırlanıyordu.

Ancak gözüne kestirdiği kadim düşman ada Yutania, keyif ehli olsa da arkasında Ezya arşipelinin ikinci dev ekonomisi ve askeri gücü Germania vardı. Dolayısıyla Makronezya müstebiti Valdemir Potin ile Bitania müstebiti Mukteber Sisikovski’nin olurunu almadan Yutania’ya savaş açamazdı. Kırmızı telefona sarılıp ikisiyle de gizli görüşme talep etti. 

Ayıboğan Potin’in, hazırlanan savaştan tabii ki haberi vardı. Biatçı iki müttefikini, sık sık yaptığı gibi Makronezya’ya çağırdı. Makronezya’nın iklimi gereği zaten sauna sever bir liderdi; sauna da kamuya kapalı ama tarafların ne mal ne niyet gizleyebildikleri ideal bir görüşme mekânı. Muktedir Makropiç ile Mukteber Sisikovski’yi sarayının altındaki sığınağın saunasına davet etti.

Çırılçıplak üç müstebit, savaş olasılığını ciddiyetle tartışıyorlardı ki bir “bip” sesi duyuldu. 

Valdemir Potin, “Telaşlanmayın” dedi. “Çağrı cihazım çalıyor. Bilek derimin altında mikroçip var.”

Umursamaz tavrı, aslında Makronezya’nın teknolojik üstünlüğünün altını çiziyordu.

Bitania müstebiti ve megalomanyak Mukteber Sisikovski, lafın altında kalamazdı. Elini kulağına götürdü, bir şeyler söyledi, çekti ve sauna arkadaşlarına dönüp “Cep telefonumla konuştum” dedi. “Elimin ayasında mikroçip var.” 

Muktedir Makropiç ne diyeceğini bilemedi. Altta kalmış, bozulmuştu. Kalktı, lavaboya gitti. Dönüşte, kalça kanatları arasından uzunca bir tuvalet kâğıdı sarkıyordu.

Sauna arkadaşları epeyce şaşkın ve bir gıdım ayıplayıcı bakışlarla kendisini süzerken Ulu Çoban gururla açıkladı:

“Faks geldi!...”