Hayat nedir senin için, sevgi, kardeşlik, barış nedir; akan bir suyun kıyısında uzun uzun düşünmek, çocukların gözlerine bakmak!
Sahi sen çocukları sever misin?
Çağdaşlık nedir, umut nedir, aşk nedir senin için!
Tedirginlik, yalnızlık, bekleyiş, gece yarısı yıldızlara bakıp, bir güz esintisi altında dolaşmak...
Ölüm nedir, hüzün, acı!..
Bilmem hiç düşündün mü?
Fırat’ın öte yakası denilince aklına ne gelir senin?..
Saatlerimizi çağdaşlığa göre ayarlayacak akıldan yoksun olmak, yüzeysel Batıcılık anlayışını Atatürkçülük diye yutturmak!
Ezilenin değil ezenin yanında olmak, sömürüye alkış tutmak, dikilen 30 katlı gökdelenleri görüp “yeni Türkiye” diye alkışlamak...
Yedi yıldızlı otellere bakıp “turizm patladı” demek...
Arap turistleri ağırlamak, turizmi sadece deniz ve kum sanmak...
Binlerce yıllık tarihini, kültürünü çiğneyip geçmek, o güzelim doğamızın dokusunu yerle bir etmek!
Türkiye’nin toplumsal gerçeğinde ayrı zamanlarda yaşayan kişiler, kesimler benim güzel ülkemde yaşıyor...
El Nusra, IŞİD benim yaşadığım coğrafyada kamplar kuruyor, yolgeçen hanına dönen Suriye sınırımızdan oralara sızıyor, gündüz savaşıp gece Türkiye’ye dönüyor...
Kelle avcılarının ne işi var, Antakya’da, Gaziantep’te...
Ülkemde neredeyse 1 milyona yakın Suriyeli sığınmacı var...
Bunların ne kadarı kayıt altında?

***

Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi Türkiye’de “zorunlu din dersleri”nin kaldırılmasını isterken ülkemin Başbakanı Ahmet Davutoğlu “Yeni Türkiye” hayalleri kapsamında gazetecilere görüşünü aktardı:
“Çevremizde radikal gruplara karşı din dersleri gereklidir.”
Okullara mescit açarak, mezarlıklarda ve camilerde uygulamalı din dersleri yaparak köktendinci terörden uzak durulacak...
Cumhurbaşkanı Erdoğan da bir toplantıda konuşurken Türkiye’de yıllara göre otomobil, buzdolabı, çamaşır makinesi satıldığını anlattı.
O anda çocukları düşündüm...
Çocuk gözlerinin bakışlarında derin vadileri düşündüm...
Tarihin bilinmezlikleri içinde 2 bin yıl önceyi, hayatın tekdüze olmadığını.
Hoyratlığın sonu yoktu!
Dağa kaçan çocuklar, kaçırılan çocuklar vardı!
Hayat vardı...
Çocuklar büyümeden neden ölüyorlar ya da öldürülüyorlardı?
Kahramanı insan olan bir tarihi bilmeden, yaşanmış, çiçeklenmiş güzelliklerini göremezsiniz...
Din sarmalından kurtulmadıkça insan değil köle olursunuz...
Emperyalizmin ağababaları Ortadoğu’da bunu çok denedi; komünizme karşı Basra Körfezi’ne dek İran’da “yeşil kuşak projesi”ni denedi 70’li yıllarda...
Tuttu mu bu proje?
Afganistan, Irak, Suriye, Mısır, Libya...
Arap Baharı gelmişti değil mi?
Kardeşim Esad, dostum Mursi!
Müslüman Kardeşler Türkiye’ye gelsin, İhvan’ın başımızın üzerinde yeri var!
Sahi Filistin ne oldu?
İşte bütün tarihin ve yaşadığımız günlerin acılarına neden; bu eşitsiz gelişme, köktendincilik, sömürgeci köle düzeni olmuştur.
Bugün “yeni Türkiye” tezini ortaya atanların Kenan Evren’den farkı yoktur...
Türkiye’de eşitlenme nasıl gerçekleşecek?
Yalanla, dolanla, dini siyasete sokup, varsıllaşıp sömürü düzenini din üzerinden sürdürerek mi?..

***

Dünyanın hiçbir ülkesinde ölü çocukların dili yoktur, onlar konuşmaz...
Çocuk işçiler var ölümlerle karşı karşıya... Çocuklar vardır dağlara kaçan, kaçırılan... Çocuklar vardır Karadeniz’de fındık, Çukurova’da pamuk toplayan...
Kürt çocukları!
O çocuklar 12 Eylül’de Kenan Paşa’nın buyruğuyla öldürüldü, yoksulların yaşadığı mahallelerde...
90’larda, 2 binlerde Mardin’de, Batman’da, Diyarbakır’da, Tunceli’de...
Çocuklar, ah çocuklar!..
Terör örgütü PKK’nin Güneydoğu’da okullara saldırması, yakıp yıkması...
Bunları görmezden gelip doğal karşılamak...
Ah ki ah!