Bir zamanlar AB kapısını açmak için çabalıyor, demokrasiden, temel hak ve özgürlüklerden söz ediyorduk...
Artık unuttuk tüm bunları.
Ne yeni bir anayasa, ne insan hakları...
Terör belası yeniden karşımıza çıktı, oluk oluk kan aktı.
Sur’dan, Nusaybin’de birer ikişer şehit haberleri içinizi acıtmıyor mu?
Vatana feda edilmiş yoksul hanelerin çocukları onlar.
Kimi uzman onbaşı, kimi uzman çavuş, kimi polis...
İki ateş arasında kalan sivil halk, Sur’da teslim olan üç terörist, yıkılmış evler...
Görüntüleri seyrediyorum. Bir savaş var sanki savaş uçakları havadan bombalamış o ilçeleri...
İç barış sürecinden savaş sürecine geldik.
Bir anlamda hayatı durdurduk, binlerce yıllık tarihin, uygarlığın, sevginin boy verdiği toprakları kanla sulamaya başladık.
Sağımızda PKK, solumuzda IŞİD terörü.
Ortadoğu’da yaşanan nedir, terör ülkemizde hangi koşullarda böylesine güç ve ivme kazandı?
Türkiye’de iktidarların izlediği Irak-Ortadoğu kapsamında Sünni İslam Cephesini güçlendirme, destek politikaları başta AB ülkeleri olmak üzere ABD, Rusya ve İran’ı rahatsız etmiyor mu?
Nedense bu konular hiç konuşulmuyor, tartışılmıyor. PKK, IŞİD, El Nusra bölgede hangi ülkelerin taşeronluğunu yapıyor?
29 kişinin yaşamını yitirdiği son Ankara katliamı için hükümet anında nasıl olur da ad vererek “PYD’nin eylemidir” dedi.
Üç gün sonra TAK açıklama yaptı:
“Eylem bizim işimizdir!” Türkiye’de istihbarat yine sınıfta kaldı ama ülkeyi yönetenlerin umurunda bile değil.

***

Her gün şehitlerimizi toprağa veriyoruz. Yüreğimiz yanıyor. Beş yaşındaki bir çocuk babasının fotoğrafını öpüyor.
PKK’yle kuşatılmış Güneydoğu’daki kentlerde, kırsalda bu denli başarılı operasyonlar yapılırken her gün birer ikişer şehit sayısının tırmanışını hiç yaşamamıştık.
Bu denli can kaybı, acı ve gözyaşı!
Terör eylemlerinin ardından intihar bombacılarının sanki elleriyle konulmuş gibi yakalanmaları...
Ne yaman çelişkidir bu!
O zaman o katliam, eylem gerçekleşmeden önce teröristler yakalansaydı onlarca can ölmeyecekti.
Zaten istihbarat birimlerinin görevi budur...
Terör eylemini yapacak olanları önceden yakalamak ve bir katliamı önlemek.
O yüzden eylemi yapan teröristlerin elle konulmuş gibi yakalanmalarını ben bir türlü anlayamıyorum...
Türkiye’nin bu noktaya gelmesinde iktidarın büyük bir günahı var... Ayrıca istihbarat zafiyeti var... Teröristleri koruyup kollayan, yataklık edenler var...
Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın Ankara katliamının ardından, aceleyle Ankara katliamı eylemcisinin adını Salih Neccar olarak açıklaması, 17 suç ortağının gözaltına alındığını bildirmesi, eylemi PYD’ye yüklemesi...
Üç gün sonra eylemin TAK tarafından yapıldığını öğrendi benim devletim...
Hükümet “böyle hatalar olur” deyip geçiştirdi ve olay kapandı.
Bu olay demokrasisi gelişmiş bir ülkede olsa, Cumhurbaşkanı’na doğru bilgi vermeyen istihbarat biriminin başındaki bürokrat istifa eder...

***

Yazımın sonlarına doğru aklıma bizim Kemal Göktaş’ın Cumhuriyet’te çıkan bir haberi geldi. Askerlerle IŞİD militanları arasındaki dava dosyalarındaki konuşma tapeleri.
Konuşmalarda bol muhabbet var:
“Kardeşim sen de Türksün biz de... Sen de Müslümansın biz de... Sen de askersin biz de...”
Severiz biz IŞİD’i...
Sarılıp kucaklaşırız!
Kardeşim IŞİD, deriz hep birlikte.
Onlara yardım etmek sevap, dokunmak günah!