DİKİLİ - İlkyaz, sevinci, yaşamın güzelliklerini getirir insan yüreğine...
Hayatın o derin mavi sularında umudun doğayla bütünleşmesi, acıların, hüzünlerin sonlandırılması bir beklentidir...
Sabah, güneş ışıkları Ege denizin’in üzerine vururken Midilli ve Sakız adalarından üç gemi Dikili açıklarında görüldü.
Günlerdir Dikili’de bir söylenti vardı...
“Suriyeli mülteciler için Dikili’de kamp kurulacak, biz bu kampa karşıyız, kimse huzurumuzu kaçırmasın...”
Kamp kurulacak kurulmayacak derken, giderek büyüyen tartışma ırkçılığa doğru koşar adım yürüdü.
Ben dün sabah Dikili’de olup bitenleri izledim...
Midilli’den gelen iki gemide Pakistan, Afganistan ve Irak uyruklu mülteciler vardı. Sakız Adası’ndan gelen gemi açıkta bekliyordu. Belki o gemide Suriyeliler olabilirdi.
Çanakkale’den başlayıp Bodrum’a dek uzanan kıyı kasabalarından, köylerden binlerce insan, Midilli, Sakız, Sisam adalarına geçmişti, kaçak olarak...
Umuda yolculukta yüzlerce insan lastik botların, çürük teknelerin batmasıyla hayatlarını kaybetmişti...
İç savaş, köktendinci terör, emperyalist güçlerin sahneye koydukları oyun, “Arap Baharı” yutturmacası...
Uluslararası insan kaçakçılığı bu süreç içinde ivme kazandı, özellikle Suriyeli sığınmacılar kişi başına üç-dört bin dolara Yunan adalarına, oradan Almanya’ya gidip yaşanır bir hayat için ölümü göze aldılar...

***

Dikili’de liman karşısında bir kahvede oturuyorum...
Isı 25 derece...
Pakistan, Afganistan, Iraklı mülteciler gemiden indirildi. Her mültecinin yanında birer polis vardı. Yunanlı polisler gemide kaldı.
Mülteciler otobüslere bindirildi...
Nereye götürülüyordu bu acılı, hüzünlü insanlar çoluk çocuk, kadın, erkek.
Kırklareli’nde kurulan kamplara...
Türkiye’den Yunan adalarına 20 Mart sonrasında geçen mültecilerin geri gönderilmesinde ilk gün, üç gemi geldi...
İlk gelen Jale Nazlı gemisinde 72 kişi, 50 metre açıkta bekleyen Lesbos gemisinde 65, Sakız’dan gelecek gemide ise 64 kişi bulunuyordu.
Geri dönüşün uzun süreci kapsayacağı konuşuluyor.
Tüm Yunan adalarında yaklaşık 5 bin mülteci var 20 Mart’tan sonra giden...
Ve dün sabah geri dönüş sürerken Dikili’nin Bademli köyü sahilinde lastik botla Midilli’ye kaçmak isteyen Bangladeş ve Pakistan uyruklu 55 mülteci sahil güvenlik tarafından yakalandı.
Yine yetkililerin verdiği bilgiye göre, Suriyeli göçmenler uçakla Adana’ya gönderilecekler...
Bu umut yolculuğu, ne yapılırsa yapılsın sürecek...
Onlar hayata tutunmak, hayatı tüm renkleriyle kucaklamak isteyen insanlar. Aralarında doktorlar da var öğretmenler de, avukatlar da...
Şu soruyu niçin sormuyoruz kendimize:
“Bu insanlar doğdukları, büyüdükleri toprakları niçin terk edip yeni bir sevdanın, yaşam aşkının peşinde koşuyorlar ölümü göze alarak?”
Üç hafta oldu İstanbul’dan ayrılalı...
Gediz Ovası’nda, Menderes Çile köyünde, Gümüldür’de tarlalara domates fidesi diken insanlar gördüm...
O tarım işçilerinin kimisi Türk, kimisi Kürt, kimisi Suriyeliydi...
Kadın erkek dostça, kardeşçe, kavga etmeden gün boyu çalışıp akşam gündeliğini cebine koyup güle oynaya evlerinin yolunu tutuyorlardı.

***

Ege’nin o doyumsuz güzelliğini, ilkyazın habercisi olan kırlangıçları görüyorum denizin üzerinde martılarla şakalaşan.
Limana bakıyorum, üçüncü gemiden geri gönderilen mülteciler de çıkarılıyor...
Sınırlar açılmıyor onlara kim ne derse desin...
Umuda yolculuk sürecek...
Ortadoğu alev alev yanarken AB ülkeleri seyredecek kendi çıkarları için.
Dikili’de “mülteci istemiyoruz” yaygarası koparıp, ırkçılığı pompalayan bir yönetim zihniyetinin egemen olması aslında kaygı verici...
25 yıl Dikili Belediye Başkanlığı yapan Osman Özgüven’in 1985 yılında başlattığı “Barış, Demokrasi ve Özgürlük Şenlikleri”nin, “barış, demokrasi ve özgürlüğü” atılmış yerini “kültür, sanat, bilim, düşünce, emek festivali” almış...
Sormak gerek: Demokrasi, temel hak ve özgürlükler olmayan bir ülkede, böyle bir davranış, sadece sanatın, bilimin, düşüncenin, emeğin içine tükürenlere yaramaz mı!