Amerikan halkı ağızda zehir tadı bırakan Bush şarabından bıktı usandı. Şimdi bir çırpıda “Obama” demesinin nedeni, Bektaşi dedesi misali, “daha kötüsü olamaz ya” düşüncesidir.

Gerçekten de Amerikan halkı için Bush’tan kötüsü zor bulunur.

Hem Amerikalıların, hem de sanki kendi başkanlarını seçiyormuş gibi heyecanlananların yanıldıkları nokta, bir siyahinin başkan seçilmesini devrim sanmalarıdır. Obama ve benzerlerinin Amerikan seçkinlerine katılmalarının, yönetim kademelerinde yer almalarının, senatör, bakan vb. olmalarının tarihi epeyce eskidir. Koşulları yerine getirdiğinizde siyah - beyaz fark etmiyor. Şahin Rice’ı, BM’de tüm dünyanın gözünün içine bakarak yalan söyleyen, sonra da yalan söylediğini itiraf eden Powell’i unuttunuz mu? Koşulları yerine getirirseniz seçkinlere girersiniz.

Peki, koşul ne?

Eşek ya da Fil partisinden olmak.

Amerikan imparatorluğunu savunmak.

“İyi polis” ya da “kötü polis” olabilirsiniz. Önemsizdir.

Obama bunca “felaketten” sonra göreve “seçilen” “iyi” şeriftir.

***

Ama önemli olan “felakettir”.

Bu felaketin işaretleri şunlardır: Piyasa sistemi altüst olmuştur. “Görünmez el” çalışmamakta, görünür ellerin spekülasyonları dengeleri darmadağın etmektedir. “Piyasa eşittir demokrasi” denkleminin de boyası dökülmüş, böyle bir “eşitliğin” matematik kurallarına uymadığı anlaşılmıştır. Felaketin üçüncü ve belki en acıtıcı boyutu ise küreselleşme denilen sahtekârlığın halklara, yoksul dünyaya, ezilen sınıflara çok uzak olmayan bir gelecekte refah sunacağı yalanının ortaya çıkmasıdır.

Küreselleşme gelir dağılımında hem ülkeler, hem sınıflar arasındaki eşitsizliği olağanüstü boyutlara çıkarmaktan başka bir işe yaramamıştır.

ABD’den başlayıp dalga dalga yayılan kriz, “Ama neden” sorusuyla kendilerini helak eden menajerlere, siyasilere, geleceğini küreselleşmeye bağlamış “entelektüellere”, bir yandan kışkırtılan, ülkeleri bölen, parçalayan savaşların, diğer yandan da başıboş bırakılan piyasa sisteminin iç yüzünü göstermiştir.

***

Peki, bir şey anlamışlar mıdır?

Şimdilik şaşkın ördek gibidirler. Geçmişte Bush’la birlikte savaş tamtamları çalanların, şimdi o günleri tarihe gömüp “Obama ah Obama” diye dans etmelerinin nedeni, her daim ayakta kalma becerisini borçlu oldukları oportünistlikleridir.

Amaan bize ne canım!..

Bizim işimiz her koşulda tehlikeyi göstermek.

Amerikancı küreselleşme büyük bir yara aldı.

Şimdi Obama eliyle restorasyona, yeniden yapılanmaya girişeceklerdir.

Bizim gibi ülkelerin siyaset sahnesi, sosyal demokratları, solcuları için tehlike, neoliberalizmle kopma noktasına gelmiş bağların bu kez Obama rüyasıyla yeniden kurulmasıdır.

Ama bu dönem aynı zamanda uzunca bir süredir, siyaset sahnesine egemen olmuş neoliberalizmin sultasından kurtulmak için de bir fırsattır.

Krizin nedenlerini çare zanneden AKP zor durumdadır.

Kısa süre içinde krizi zorbalığın araçlarıyla sağaltacak, ağırlığı halkın sırtına yükleyecek siyasetin geriletilmesinin yolu açılmıştır.

Tek koşulu geç kalmamak, Obama rüyasına kapılmamaktır.

***

Aklı başında olması gereken, ama olmayan sola gelince.

Onlara söyleyecek pek fazla bir şey yok. Kendilerini işçilerin, emekçilerin kavgasıyla tarif etmedikleri sürece, neoliberal rüzgârlardan, Altan’ların Belge’lerin, Cemal’lerin etkilerinden kurtulmaları zordur.

Aklı başında olanlar ise bu gerçekleri zaten biliyorlar.

Onlara düşen, enerjilerini boş işlerle harcamayı bırakıp ayağa kalkmaktır.

e-posta: guray@cumhuriyet.com.tr