Kısa vadeli sonuçlar uzun vadeli süreçlerle alınır.
Örneğin demokratikleşmenin arkasında endüstrileşme, kentleşme, eğitim, gelir artışı gibi süreçler vardır.
Bu nedenle duygulara hitap eden dogmatik ve demagog liderler, çağdaş, sorgulayıcı eğitime karşıdır.

***

Geçen yazımda son seçimlerin arkasındaki beş süreçten söz etmiştim.
Seçim sonrasında “altıncı bir sürecin” de başlamış olduğunu fark ettik toplumcak:
“Gezi Parkı ruhu süreci.”
Bu süreç, “özümlenen demokratik hak ve özgürlüklerin bireysel olarak da savunulması ve bu bireysel davranışın bir toplumsal hareket halinde dışa vurumu” olarak özetlenebilir.

***

Seçim sonrasında sandığa sahip çıkan vatandaşlar arasında yine gençler ve kadınlar dikkati çekti...
Elbette demokrasiye bel bağlamış olan muhalif politikacılar da önemli bir rol oynadı.
Yalova’da, Ankara’da, Üsküdar’da ve saymakla bitmeyecek pek çok sandıkta bu “Gezi ruhunu” gördük:
Bireyler oylarına sahip çıktılar ve bu, toplumsal bir harekete dönüştü.

***

Şimdi, “Gezi Parkı ruhu” nedir, anımsayalım:
Gezi Parkı ruhu yeşildir, doğadır, çevredir...
İktidar ise beton, AVM, yağma ve rant!
Gezi Parkı ruhu özgürlüktür...
İktidar ise baskı ve korku!
Gezi Parkı ruhu demokrasidir...
İktidar ise otoriter bir kibir!
Gezi Parkı ruhu çoğulcudur...
İktidar ise tek tipçi!
Gezi Parkı ruhu dayanışmadır...
İktidar ise bencil bir tekelci!
Gezi Parkı ruhu eşitliktir...
İktidar ise hiyerarşik bir buyurganlık!
Gezi Parkı ruhu bütünleşmedir...
İktidar ise ayrışma ve bölünme!
Gezi Parkı ruhu gençliktir...
İktidar ise geçen yüzyılda kalmış, örümcekli bir yapı!
Özet olarak:
Gezi Parkı ruhu pırıl pırıl bir gelecektir...
İktidar ise küflü ve paslı raflarda kalmış bir geçmiş!

***

İşte son seçimden sonra, oyları korumak için sandık başında beliren ruh bu ruhtur:
Demokrasiyi, temel hak ve özgürlükleri içselleştiren, bireyselleştiren, toplumsal bir harekete dönüştüren, barışçı ve direngen ruh!