Başbakan Erdoğan, Dünya Çevre Günü dolayısıyla evvelki gün yaptığı konuşmada şöyle demiş:
“Hani böyle Gezicilerin havasına girmek suretiyle 12-13 ağaç söküldü, ‘Katliam yapıyorlar’ diye başlattıkları olayda, yaptıkları çevre katliamını kimsenin unutması mümkün değil.
Taksim’de Dolmabahçe’de yaptıkları ağaç katliamı, hepsi ortada.
Dozerle nasıl tahrip ettikleri ortadadır.”

***

Haberi okurken düşündüm, “Acaba bir dozerin önünde durarak ağaç katliamına karşı çıkan Sırrı Süreyya Önder, ağaçlar sökülmesin diye nöbet tutarken çadırları sabaha karşı ateşe verilen, polis tarafından gaza ve ilaçlı suya boğulan gençler ve çevreciler, olayları televizyondan canlı izleyen insanlar, bu konuşmayı duyduklarında ne hissetmişlerdir?”

***

İnsan gerek maddi gerekse manevi kişiliğini, varlığını, koruma içgüdüsüyle donatılmıştır:
Elbette doğanın ve toplumun yarattığı tehlikelere karşı maddi varlığın korunması öncelik taşır.
Ama manevi varlığımızın, benliğimizin korunması da çok önemlidir ve insan kendini, kimi zaman kendinden de korumak için çeşitli psikolojik mekanizmalar geliştirmiştir.
Bunlar düşük yoğunlukta ve az kullanıldığı zaman insana pek bir zarar vermeyebilir, hatta içlerinde, “süblimasyon”, “yüceltme” gibi yararlı olanlar bile vardır...
Ama süreklilik ve yoğunluk kazanırlarsa, insanı gerçeklerden koparır, paranoya gibi ruhsal hastalıklara doğru götürebilirler.

***

Kötü bir olayı unutma, “bastırma” ile böyle bir olayın olduğunu “inkâr etme” bunların en başında gelenlerdir...
Hepimiz, çok kötü olayları ya da büyük hatalarımızı, unutmaya veya yok saymaya çalışmaz mıyız zaman zaman...
“Rasyonalizasyon” ya da “gerekçelendirme” de, özellikle kendi yaptığımız bir kötülüğün gerçek nedenini saklayarak, mantıklı nedenler ileri sürmektir; “Çalmıyorum, rüşvet almıyorum, millete veya dine hizmet için para topluyorum” gibi.

***

Bu mekanizmaların en önemlilerinden ve hastalığa en yakın olanlarından biri de “yansıtma”dır:
Kötü şeyler yapan biri yaptıklarını karşısındakine atfeder...
Hırsızın karşısındakine “hırsız” demesi, yalancının karşısındakine “yalancı” demesi gibi.

***

Durum budur, gerisi insanların izanlarına kalmıştır!