Protestocuların ve polislerin canı…
Ülkenin istikrarı…
Güven…
Refah…
Demokrasi…
İnsan hakları…
Çevre…
Yeşil…
Doğa…
Park…
Özgürlük…
Haysiyet…
Onur…
Çağdaşlık…
Gençler…
Analar, babalar…
Nineler, dedeler…
Umutlar…
Ve bunlara karşı bir İNAT…
Tek kişilik bir İNAT!

Tek kişilik bir İNAT:
Her şeyi ateşe atan…
Her ulusal ve bireysel kazanımı yok eden…
Cana, mala kasteden…
Yıkıcı, yakıcı, kahredici…
Anlamsız bir İNAT:
Kışla yapılacak…
AKM yıkılacak!
Öyle bir İNAT ki:
“Kusura bakmayın ben değişmem” diyor!

Bugünlerde Mehmet Akif’den bazı mısralar sökün ediyor zihnime:
Asım’ın nesli...diyordum ya...nesilmiş gerçek:
İşte çiğnetmedi nâmusunu, çiğnetmeyecek.
Şühedâ gövdesi, bir baksana, dağlar, taşlar...
O, rükû olmasa, dünyada eğilmez başlar,
Vurulup tertemiz alnından, uzanmış yatıyor,
Bir hilâl uğruna, yâ Rab, ne güneşler batıyor!

Bir İNAT uğruna, yâ Rab…
Bütün bunlara değer mi!

AKP içinde, yâ Rab…
Bu soruyu soracak kimse yok mu!