İstanbul Sözleşmesi’nden çekilmek yeni düzenin ilk adımlarından biriydi. 

‘Kadının beyanı esastır’ ilkesini şiddetle reddedenler şimdi de çocuğun beyanını susturma peşinde. 

4. Yargı paketinde kaçakçılık, insan ticareti, cinayet, terör ve soykırım gibi katalog suçlar için gereken somut delil şartı çocuk cinsel istismarı, tecavüz ve cinsel saldırı suçları için de getiriliyor.

Yani taciz, tecavüz, sömürü, istismar altında yaşayan bir çocuğun yüce adalet için bunları ispatlaması mı gerekecek?

Aile, akraba, mahalle, okul, iş, her nerede ise, istismara uğrayan çocuk travmasını, korkusunu, kafa karışıklığını, ruhsal bunalımını bir kenara bırakarak amansız bir dedektif gibi çalışarak suçlunun yakalanması için mi çalışacak?

Mahkeme için defalarca ifade vermesi, psikologlarla konuşması, kağıtlara minik eliyle çubuk insanlar çizerek tecavüzü anlatması yetmeyecek? 

Mağdurların çok az bir kesiminin ‘kuvvetli şüphe’ ilkesiyle kırılgan cesaretlerini toplayıp adalete başvurmaları ‘somut delil’ duvarıyla paramparça edilecek. 

Bir markette 12 yaşındaki bir kız çocuğunu taciz eden yaşlı adam kamera görüntülerine rağmen serbest bırakılıyorsa eğer, yeni yasalara göre somut delil olarak ne kabul edilecek?

Taciz ve tecavüz için ‘makul tanık’ mı istenecek yoksa?

Bir kadın ya da çocuk binbir güçlükle tacizi ve tecavüzü yargıya taşımak istediğinde ‘onun sözüne karşılık senin sözün’ denmeyeceğini nasıl biliyoruz?

7 ve 10 yaşlarındaki çocuklarını istismar eden ebeveynlerin serbest bırakıldığı bir adalet mekanizmasında ‘somut delil’ şartı ancak örtülü bir af hamlesi olabilir. 

Kadınlara, çocuklara ve LGBTİ+’lara yönelen şiddetin engellenmesini öngören İstanbul Sözleşmesi’nden hukuken şaibeli çıkış belli radikal grupları tatmin etmek için verilen siyasi bir karardı. 

Aynı gruplar şu anda Türkiye’nin de imzacısı olduğu Çocukların Cinsel Suistimal ve Cinsel İstismara Karşı Korunmasına İlişkin Avrupa Konseyi’nin Lanzarote Sözleşmesi’ne göz dikmiş durumda. 

Çocuk evliliklerini bir ‘insan hakkı’ olarak tanımlayan, dini ve feodal yapıdaki iktidarlarını pekiştirmek isteyen bu çevreler mevcut yasaların kendi inançlarına ters olduğunu savunuyor. 

Taciz, tecavüz, sömürü ve çocuk yaşta evlilikler çocuk istismarına girer. 

Bunları teşvik eden, kolaylaştıran, göz yuman sorumlular, evlenme ehliyeti olmayan çocuklara dini nikah kıyan din görevlileri, çocuklarını evlendiren aileler, ihbar etmeyen kişiler cezalandırılmalıdır. 

Kadınları, çocukları koruyan sözleşme ve yasaları ortadan kaldıran, uygulamayan, kanunla sabit yükümlülüklerini yerine getirmeyen otoriteler de öyle. 

Toplumun vicdanında bariz, somut delillerle önümüze gelen gerçek ‘katalog suçlar’ asıl bunlar.