Galatasaray bilmediği tali yolda hız yapan bir Ferrari gibi. Ne tümsekleri ne de çukurları öngörmeden “Usta şoför” ekabirliği ile ilk çukura düşüveriyor maç başlar başlamaz ve golü yiyor. Dakika henüz 3. Bu birkaç travmayı birden tetikliyor. Birincisi sezonun başında yine bir savunma hatasıyla başlayıp 5 golle sonuçlanan Süper Kupa karşılaşmasının tatsız duygusu. İkincisi Sarı-Kırmızılılara hiç iyi gelmeyen rakip takımın kart pahasına ya faulle ya da kendilerini yere atarak oyunu soğutma taktiği. G.Saray’ın çabası yok değil, var. Pozisyonları da yok değil. O da var. Ancak hatlar arasından elektrik geçmiyor! Bunda ana sigorta Mertens’in “kapalı” olması büyük etken. Young Boys bu aksaklıklardan öylesine faydalanıyor, o kadar çok net pozisyon yakalıyor, G.Saray’ı öyle bloke ediyor ki 45+5’te yine Monteiro ile gelen 2. gol ve üzerine Muslera’nın sakatlanıp çıkmasıyla fişi komple çekecek izlenimi veriyor. Ancak ikinci yarıda gelen iki önemli biraz da riskli değişiklik, Ziyech’in 46’da ve Batshuayi’nin 66’da oyuna girişiyle tablo tamamen değişiyor. Nitekim 67’de ve 72’de ikisi de Batshuayi imzalı gollerle G.Saray oyunu dengeliyor. Bu müthiş geri dönüş, elle oynamaya çalınan bir penaltı (Ugrinic 86’da ağlara yolluyor) ve Abdülkerim’e kırmızı kartla gölgeleniyor. G.Saray telafisi olmayan bir durumu lehine çevirebilmenin tesellisiyle gelecek maçı beklemeye başlıyor.