Trabzonspor karşısındaki Galatasaray’ın, dört gün önce kendisine üç golle üç puan kazandıran kadrodan iki farkı var: Birincisi Halil yerine Babel’in tercih edilmesi. İkincisi de bu kadronun Trabzonspor karşısında hiç ‘işlememesi’... Bunun nedeni şüphesiz, Trabzonspor’un son derece tecrübeli savunma hattı ve Abdullah Avcı’nın Galatasaray’ın şifrelerini çözmüş olması. Nitekim oyuna hızlı başlıyorlar ve henüz birinci dakikada Djaniny ile maçın ilk pozisyonunu yakalıyorlar. Bundan sonra da ilk yarıda gelişen bütün tehlikeleri onlar yaratıyorlar. İleride birden hızlanabilen adamlarının olması, Galatasaray’ın pek de güven vermeyen savunmasını sık sık zora soksa da Muslera, yine Galatasaray’ın en büyük avantajı. Ama bu anlatımdan sanmayın ki Trabzonspor’un müthiş presi, seyir keyfi yüksek bir temposu var. Hatta maçı tek bir kelime ile özetleyelim desek, çok düşünmeye gerek yok: Sıkıntı! Özetle birbirine denk iki takımın, birbirine denk amaçsızlıkta bir o yana bir bu yana koşmasını izliyoruz. Teknik adamların, özellikle de şapkadan tavşan çıkarmayı seven Fatih Terim’in ise eli kolu bağlı bu maçta. Zira yedek kulübesinde herhangi bir ‘tavşan’ yok. Buna bir de sahanın en çalışkanı Fernandes’in sakatlanıp çıkması ekleniyor. 65’e kadar kendi sahasında ‘bekleyen’ Sarı-Kırmızılı takım, bundan sonra çok da niyetine girmeden, ‘adet yerini bulsun’ kabilinden rakip sahaya geliyorlar. Ancak o kadar. Benzer bir atak da Trabzonspor’dan geliyor. Normal şartlarda onlar da ‘yasak savıp’ yerlerine döneceklerken, Luyindama, ceza sahasından çıkarması gereken topla 76. dakikada Edgar’a güzel bir asist yapıyor. Öyle bir dakikada ve öyle bir hatayla geliyor ki gol, Galatasaray neredeyse havlusunu atıveriyor sahaya. 90+6’da Galatasaray’da en azından bir puanı geri alan, çalınan serbest vuruş sonrası yaşanan karambolde golü bulan Emre Akbaba oluyor. Öte yandan, skor iki tarafa da teselli olmuyor. Özellikle Galatasaray adına sıkıntı devam ediyor.