Seyirci açısından maçın ismi 40 katır mı 40 satır mı?.. Bir tarafta ezeli rakibe yenilmemek var, diğer tarafta daha da ezeli bir rakibin 4. yıldıza ulaşması! Öte yandan futbolcular, bu tereddüte başka bir boyut kazandırıyor: Prestij! Ve ligde tam 31 maçtır hatırlamadıklarını 32. maçta ortaya koyuyor!
Dinamik, dikkatli ve iyi konsantre olmuş Galatasaray, Selçuk’un yanına gelen desteklerle kuvvetlendirdiği omurgası sayesinde oyuna ağırlığını koyuyor. Sarı - Kırmızılılar, buldukları net pozisyonlara rağmen gol yollarında hâlâ yeterince yıpratıcı değil ama uzun zamandır ilk kez dağınık bireyler değil bir ‘takım’ var sahada...

Tutuk Beşiktaş
Beşiktaş’a gelince; beklenenden ve olması gerekenden daha tutuk. Yaptıkları pas hataları oyuna hakim olmalarına engel oluyor. G.Saray’dan çok daha fazla net pozisyonları var (ki büyük kısmı Muslera’ya takılıyor) ama bu maçta G.Saray’a göre daha az ‘takım’ olarak oynuyorlar. Yine de gol atma becerilerini Gomez’le gösteriyor, 76’da hızlı gelişen bir atakla golü buluyor, hava - su - ekmek kadar ihtiyaç duydukları 3 puana ulaşıyorlar.
Şurası bir gerçek; derbide güzel oyun, eşsiz bir keyif. Ama G.Saray, yenik bitirdiği bu maçtan sonra ‘önündeki maçlara’ bakarken bu sezonda kalan 2 maçtan çok daha ötedeki maçlara ve bir an önce bakmalı. İşe de seyirciden bu maçta da gelen tavsiyeye uyarak başlamalı: Yönetim istifa!