Henüz ilk dakikada, Boey’in insanüstü bir çabayla (ki bu maç boyunca devam ediyor…), çizgiden topu Oliveira’ya çevirmesi ve onun da anında kaleye göndermesiyle buluyor Galatasaray golü… Böylece Konyaspor’un ‘gol yemeyen takım’ efsanesi bitiyor. Ama bu yanıltmasın! Zira son derece iyi kurgulanmış 4-1-4-1’lik taktik dizilişi, ne savunmada ne de defansta açık bırakmayan oyun anlayışından anlıyoruz ki, ne bu unvan ne de lig sıralamasındaki yeri tesadüf değil Konyaspor’un… Galatasaray’a gelince. Baskılı oyunu göz dolduruyor ama aksaklıklar da var. Orta sahadaki Torreira fazla yalnız kalıyor, savunmada Emin sık sık heyecanına yenik düşüyor. Gomis kalabalık rakip defans arasında kayboluyor. Bu nedenle Galatasaray’ın baskılı oyunu uzun süre golle süslenmiyor. 

Konyaspor iyi çalışılmış bir taktikle, uzaktan her şutu deniyor. Ki bu denemelerden Çekici’ninki 15. dakikada mükemmel bir vuruşla ağları buluyor… Tempolu ve iki taraf adına da bol net pozisyonlu bir maç olsa da skor 82. dakikaya kadar değişmiyor. Bu, sonradan oyuna giren iki oyuncunun, Dubois ve Icardi’nin sahneye çıktığı an. Biri soldan kestiği güzel ortayı penaltı noktasına ulaştırıyor. Diğerinin varlığı Calvo’yu strese sokunca, golü kendi kalesine atıyor. Son dakikalarda yaşanan gerilimde kaleci Sehic ikinci kırmızıdan atılıyor. 9 dakika uzayan maçta skor değişmiyor. Galatasaray çok kıymetli 3 puanın hepsini büyük bir sevinçle kendine saklıyor…