Geçen hafta gelen puanlar ve basketbol takımının büyük başarısı Galatasaray’a epeydir unuttuğu bir özelliğini hatırlatmış: Özgüven. Bunun dışında kalan her şey, puan tablosundaki konumunu teyit ediyor: Gol yollarında beceriksiz, savunmada yetersiz. Öte yandan özgüvenin rüzgârıyla futbol biraz daha derli toplu, çabalar biraz daha kamçılanmış gözüküyor. Bursaspor’a gelince... Sahadaki futbolcuların ajandası, teknik adamın ruh halini yansıtıyor adeta: “Hani hatırlar mısınız hor görülen fakir ama gururlu biri vardı! İşte onun intikam zamanı...”

İlk çeyrekte G.Saray ağırlığı
Bu çerçevede oyunun ilk çeyreğine G.Saray damga vuruyor. 7’de Yasin, 15’te Sabri net pozisyonları harcıyor. Ancak kademeli olarak Bursaspor, özellikle Behich ve Batalla’nın da etkili oyunlarıyla sahaya ağırlığını koyuyor ve ilk yarının sonuna dek de kaldırmıyor; hatta 35’te Batalla’nın çizgiden çevirdiği topa gelen Sivok’un usta işi kafa golünden sonra daha da yoğunlaştırıyor… G.Saray, 50. dakikada duran topla başlayan ve ceza sahasında yaşanan karambol sonrası Olcan’la ağlara giden golden sonra yeniden moral kazanıyor. Eşitlenen skorla beraber iki tarafın oyunları da eşitleniyor. Maç daha çok orta sahada sıkışsa da hem Bursaspor’un hem de G.Saray’ın ‘bu nasıl kaçar?’ dedirten net pozisyonları var ki becerikli kalecilerden çok son vuruşu yapan topçuların kısıtlı becerileri nedeniyle ağlara kavuşmuyor. Uzatma dakikalarında bu gol çekişmesi iyice hızlanıyor ama sonuca ulaşmıyor. Son düdük iki tarafın da çabasına adaletli bir paylaşım getiriyor: Bir sana, bir bana!..