Deniz kıyısına vardığımızda ilk iş bir taş alıp atarız...

Sonra gelenler de aynısını yapar; herkes biraz taş alıp atar...

Arkasından da bakarız; suya düştü mü?...

Niçin?..

*

Bir:

Denize geldiğimizi anlamak için...

İki:

İlk ilişki, selam niyetine...

Üç:

Bakarız, taş battı mı?..

Dört:

Denizi sevdiğimiz için...

Beş:

Sevmediğimiz için...

*

Klozeti atmaktan iyidir...

Çünkü o sene ikisi dalgıç, dört kişi zar zor çıkarttılar limanın sularından kapaklı klozeti...

Demek ki atmak için de dört kişi taşıdı evden denize kadar...

Uzun uzun düşünmüştüm; insan klozeti niye götürüp denize atar?..

*

Öte tarafta da 15 kilometre vasıflı boru döşemişler, şehrin kanalizasyonunu denize bağlamak için...

Yani kendi haline bıraksan kanalizasyonun denize gideceği yok...

Tam tersine gidecek...

Bunun için proje de çizildiği kesin... Proje olunca bir danışmanlık şirketi de vardır... O zaman uzun uzun yorucu toplantılar da yaptılar ki kanalizasyon denize aksın...

Belediye Başkanı bir altmış beş boyunda...

Nereden biliyoruz; çünkü medyaya tanıtırken, borunun içinde eğilerek poz vermiş, on beş santim daha kısa olsaydı borunun içinde dimdik yürüyüş bile yapabileceğini açıklamıştı...

Bir de konuşması var arşivde; “Bu boru medeniyete açılan penceredir” diye başlıyor... Eğilip borunun içinden bakarken “Buradan bakıldığında kültürümüzü göreceksiniz” diye bitiyor...

*

Deniz mevsimi gecikmeli de olsa başladı...

Neredeyse istisnasız; tüm şehirlerin, kasabaların, beldelerin merkezlerindeki denizler pis kokuyor...

O pis kokular ve kirli bir deniz için ne kadar projeler çizildi, ne çok toplantılar yapıldı, ne emekler verildi, ne kadar para harcandı, bilemezsiniz...

Uğraş uğraş, sonunda şu kokan denizler elde edildi...

Gidince göreceksiniz...

Sonra hemen bir taş alıp...