İzlemekten en çok hoşlandığım spor oyunlarından biridir. 

Oynamaktan da. 

Fakat o artık geride kaldı. 

Düşlerimde bazen atabildiğim ya da atamadığım servisler görsem de voleybol oynamayı artık göze alamam. 

Kızlarımız voleybol izleme zevkini, düşleyerek de olsa oynama hevesini yeniden duyumsattılar. 

Söz buraya gelince, oynamayı neden göze alamayacağımı açıklamak da gerekti. 

Enerji yetmezliği kaygısıyla pek fazla ilgisi yok bunun. 

Yedek subaylıkta, bir antrenman sırasında, urganımsı bir ip yardımıyla bir yükseltiden inmeye çalışırken kayarak avuç içlerimi yaralamıştım. 

Sağ işaret parmağımla el ayasının birleştiği yerdeki yara çok geçmeden iyileşmiş olsa da sert bir çarpmada o hassas dokuda bir sıkıntı oluşuyordu ve artık çoktan beridir bunu göze alamam... 

Bu söylediğimi en iyi voleybolcular anlayacaktır... 

***

Kızlarımızın Çin’le, iki kez İtalya ile son olarak Brezilya ile maçlarını izledik. 

Bizimki de aralarında olmak üzere bu takımlardan hiçbirinin ötekinden daha iyi ya da daha kötü olduğuna ilişkin bir izlenimim olmadı. 

Yine bizimki de aralarında olmak üzere herhangi biri altın madalya sahibi olabilirdi. 

Her yerde her zaman olduğu gibi şans etkeninin sonuçta bir rolü vardır. 

Maça asılmak, son saliseye kadar bozulmamak, ümidini yitirmemek, yine her alanda başarı için önemli etkendir. 

Fakat yine de kuşkusuz esas olan ustalıktır. Daha usta olan çok şanssız değilse yarışmayı kazanır. 

Yine de sanırım İtalya ile ikinci maçta, üst üste servis kaçıran bu takımdan hiç değilse o seti nasıl olup da alamadığımızı açıklamakta güçlük çekiyorum. 

***

Voleybol sözü Fransızca voler (uçmak) ve ball (top) sözcüklerinin bir araya gelmesiyle oluşmuş (volley-ball). 

Yani uçan, havada kalan top gibi bir şey... 

Son setini izlediğimiz İtalya-ABD final maçında karşılıklı başarılı kurtarışlarla top zaman zaman gerçekten de uzunca süreler zemine çarpmadan filenin iki yanı arasında gidip geldi... 

Bunlar gerçekten de voleybol oyununun en çok heyecan verici, nefeslerin tutularak izlendiği anlarıdır... 

Bu maçta ilk kez izlediğim ABD takımının pek de parlak olmayışı beni şaşırttı. 

Buna karşılık İtalyanlar pasörlükte (karşılama, kurtarma) çok başarılıydılar. Karşı tarafın kütörlerinin (smaçör) kimi kez amansız vuruşlarını şaşılası bir beceriyle karşılamayı başardılar. Diyebilirim ki takımlarını şampiyonluğa ulaştıran onların inanılmaz karşılama başarılarıydı... 

***

Böylece bizim takıma gelmiş oluyorum... 

Bizim pasörlerimizi de olağanüstü başarılı buldum. 

Karşılamada, kurtarışta, topu servis etmede diyebilirim ki kusursuzdular. 

Buna karşılık kütörlükte aynı başarıyı göremediğimi söyleyeceğim. 

Efsanevi Vargas herhangi bir takım için olağanüstü bir şanstır. 

Fakat onun kütleri uzun boyu nedeniyle filenin uzağından yapılan vuruşlardır ve şaşırtıcılıktan çok şiddetleriyle etkilidirler. 

Ben eksiğimizi filenin yakınlarından yapılan vuruşlarda gördüm. 

Orada da başarılı, sonuç alıcı vuruşlar oldu. 

Fakat bunlar sayıca daha çok olabilirdi. 

Mutlaka antrenörler de bunu görmüşlerdir. 

***

Biz bu turnuvada altın madalyaya bile ulaşabilirdik. 

Çok iyi bir takımız. 

Kadın (genç kız) voleybol takımımız, Atatürk’ün kızları (bence Vargas da Atatürk’ün kızıdır) Türkiye’nin ve ülkemizin dostlarının yüzünü giderek daha da çok güldürmeye devam edecektir. 

Onları candan sevgilerimle kutluyorum.