İlk 7 haftada kaybedilen tonla puan, kurtarıcı diye transfer edilen Falcao ve Lemina’nın sıra dışı sakatlıkları ve 3 gün sonraki Real Madrid maçı.
Sivasspor öncesi Galatasaray’ın önünde buzdağı gibi duruyordu bu handikaplar.
Ya kazanıp soluklanacaklar ya kaosun dibine demir atacaklardı...
İlk şıkkı seçtiler, en azından kendi sahalarındaki galibiyet ortalamasına bir çentik daha attılar.
Peki iyi oynadılar mı?
Hem evet, hem hayır.
İyiydiler; istençleri yüksekti, istatistiklere göre ikili mücadelede Sivasspor’a 70’e 34’lük bir oran yakalıdılar. Kötüydüler; özellikle ilkyarı akort bir türlü tutmadı. Bu görüntüye rağmen ilkyarı biterken skor tabelasında 2-0 yazıyordu. Çünkü Sivasspor, Mert Hakan, Fernando’yla Muslera’ya takılacak, Galatasaray Rumen golcüsü Andone; biri penaltıdan Sivasspor kalecisi Samassa’yı 2 kez aşacaktı. İkinci devrenin başında bir de Cofie atılıp rakip 10 kişi kalınca G.Saray daha da rahatladı. Ancak bu yıl bir gerçek var, rahat biraz “sıkıntı” veriyor Cim-Bom’a; skor 2-0’ken 2-1’e, 3-1’ken 3-2’ye geldi, 1 kişi eksik oynayan Sivasspor önünde ecel terleri döküldü. Özellikle son 7-8 dakikada Sivasspor bırakın 1 puanı, galibiyeti bile yakalayabilirdi. 10 kişiye karşı nasıl böyle “ezik” oynuyorlar şaşırtıcı. Maçın geneline dönersek; 2 gol atan Andone, Falcao’nun yokluğunu aratmadı. Sağ ayağını kullanmasına rağmen sol çizgide oynayıp içeri katetmeyi seviyor, golü de penaltıyı da böyle buldu. Babel’in golü de aynı taktik kurgu üzerinden geldi. Nzonzi her zamanki gibi her eve lazım. Şener ısrar ederse sağ kenarı alır. Emre’lerden Mor olanı fırçayı yiyince 2. yarı toparlandı, Taşdemir vasat kere vasat. Diğerleri “idare” etti, kayda değer bir hareket yapmadı. Sonuçta G.Saray kazandı ancak bu karşılaşma ne Real Madrid ne de Beşiktaş maçları için “asla” ölçü olur!