Her şeyin ters gittiği anlar vardır; akla gelebilecek tüm olumsuzluklar bir potada buluşur. ABD’li mühendis Edward A. Murphy Jr. da başarısızlıklar ve hata kaynaklarının karmaşık sistemlerde buluştuğu bu durumu terminoloji dünyasına kendi ismiyle kazandırmıştır. Galatasaray dün Konyaspor önünde Murphy Kanunları’nı bire bir yaşadı. Öncelikle henüz 50. saniyede Konya’nın ilk atağında bir serbest atış kazanması, Donk’un topu ıskalaması, ardından iki stoper Serdar’la Maicon’un gafletleri, Murphy Kanunu’nun ilk halkasıydı sanki. Ardından Gomis’in, Feghouli’nin, Belhanda’nın normalde gol yapacakları pozisyonlarda çerçeveyi tutturamamaları, ligin ‘olası’ gol kralı Gomis’in penaltıyı Serkan’a teslim edişi, Maicon’un direkte patlayan kafa vuruşu, hep bir şeylerin iyi gitmediğinin ve gitmeyeceğinin göstergesiydi.
Oyuncu değişiklikleri ve Sinan Gümüş kozu sanki bu gidişi biraz frenlemiş gibiydi ama yine inanılmaz goller kaçıyordu. Bu durum Sinan’ın müthiş kesmesine Gomis’in yaptığı kafa vuruşuyla sona erer gibi oldu ama topun canı 2. kez Konya kalesine girmek istemiyordu... Hatta Belhanda’nın meşin yuvarlağı direğe vurdurup kendisinin ağlara gittiği pozisyonla da ‘kaçınılmaz kayıp’ sesleri yükseldi Ali Sami Yen’den...
Ne var ki Fatih Terim, gol şansı yüksek Feghouli’yi çıkarıp savunmacı Ahmet’i oyuna sürerek sanki doğal akışla oynadı! 1-1’i korumak için yapılan bir değişiklik gibi gözükse de Fatih Hoca, doğanın kanununa ters bir iş yapmıştı. Ahmet’i stopere çekti, Maicon’u 2. santrfor olarak ileri sürdü, Konya defansının dengesi bozuldu ve Sinan’ın belki de bu sezonun en anlamlı golü geldi... Eğer maç 1-1 bitse biz Fatih Terim’i asacaktık ama onun bu hesabı 2-1’i, belki de daha fazlasını getirdi...