Yazık oldu, gerçekten bu kez çok yazık oldu. Oysa, Club Brugge’ü yenip üzerlerindeki ölü toprağını atacaklar, Şampiyonlar Ligi’nde çizdikleri kara tabloyu, UEFA vizesi ile biraz olsun renklendireceklerdi, ancak bu güzel düş uzatmada kabusa döndü. 

“Kazandık..” dedikleri dakikada yıkıldılar. Koskoca maç boyu bir kez hata yaptılar, onda da Bruggelü Diatta’nın direği yalayıp ağlara giden şutuna engel olamadılar. 

Halbuki iyi de oynamışlardı; önceki Şampiyonlar Ligi maçlarına göre. İstekli, hırslı, futbola aç bir görüntü sergileyip Brugge’ü Avrupa’nın dışına itmenin eşiğine gelmişlerdi. 

Küllerinden doğarcasına coşkulu gözükmüşler, pozisyona girmişlerdi. Hele Falcao-Andone ikilisinin yokluğunda Adem’in 11. dakikada attığı gol de birçok açıdan ‘ilk’ olma özelliği içirmesinin yanı sıra oyun planını da işletiyordu. Çünkü, Brugge iyi bir kontraatak takımıydı ve yerleşik oyunda şaşıracaktı. 

Savunmada Donk, Marcao hatta Nagatomo, büyük bir istenç ortaya koydu. Orta sahada Lemina için zaten kötü söz söylemek zor, Fildişi Sahilli Seri, adının Türkçe karşılığı gibi ‘seri’ydi. Göbeği hızlandırdı, işin sırrı da çabuk çıkılan hücumlar olduğundan kritik rol üstlendi dün gece. 

Ve Ömer Bayram; ağır, kilolu, tekniği zayıf denen oyuncuyken bir anda vites yükseltti. Orta alanda kimi zaman 6.5 numara oynadı, kimi zaman sol açık görevini üstlenip bindirmeler yaptı, golün de asistini servis etti Adem’e. Bireysel değerlendirmeyi bir kenara bırakırsak; top rakipteyken takımca kapandılar, herkes geriye geldi; Adem dahil. Hücumda akıllıca çıktılar. Bu plan, bu istek, bu arzu 90. dakikaya kadar sürdü. Tam maç bitti denirken, Diatta, solda kaptığı topla kapalı defansın üzerine gitti, Nagatomo, belki ilk kez fizik olarak geri kaldı, Bruggelü oyuncunun şutu ağlarla kucaklaştı. 

Ali Sami Yen buz kesmişti. Çünkü, verilen emek gerçekten karşılıksız kalıyordu. Son düdük ise bu kez çok hüzünlü çaldı. Çünkü, mucizeler olmazsa 1-1, Avrupa defterinin kapanması anlamını taşıyordu; daha önemlisi, moralce toparlanma fırsatı da gitmişti..